OAuthException: Error validating application. Application has been deleted.

De zevende editie van FortaRock gaat niet de geschiedenisboekjes in als financieel meest succesvolle, maar de bezoekers kunnen in elk geval terugblikken op een zeer geslaagd festival. Voor nog geen vijftig euro kreeg het publiek een dwarsdoorsnede van de metal- en rockscene voorgeschoteld. Gecombineerd met een zomerse temperatuur en een gezellige sfeer leverde dat een voortreffelijk festival op.

Wat direct opvalt, is dat het festivalterrein flink verkleind is in vergelijking met voorgaande jaren. Een slimme zet, want zo voorkom je te grote lege plakken. Daarnaast verkleinde het de loopafstanden. Het duurde niet meer zo lang om van het ene naar het andere podium te lopen. De setting was overzichtelijker en deed een beetje aan de opzet van de eerste edities van FortaRock denken toen het nog in Fort Brakkenstein werd gehouden. Behalve een kleiner oppervlak viel ook de afwezigheid van videoschermen op. Er kwamen circa 15.000 mensen naar Nijmegen toe. In 2013 waren dat er 46.000 wat te verklaren is door onder meer de aanwezigheid van Rammstein. In 2015 was Slipknot de headliner en die band trekt minder publiek dan een act als Rammstein.

Wat FortaRock zo tof maakt, is het gevarieerde aanbod. Er is de keuze uit drie podia. Terwijl je voor het derde podium naar het in 1982 opgerichte Flotsam & Jetsam kijkt, ga je terug in de tijd. De klassieke thrashmetalband is in vorm. Frontman Eric A.K. Knutson is goed bij stem en heeft er zin in. Veel nieuwe zieltjes zal deze band waarschijnlijk niet winnen, maar het is erg tof dat deze metalheads een plekje krijgen tussen moderne bands.

Op de mainstage mag Papa Roach het publiek opzwepen. Dat lukt de Amerikaanse band verdomd goed. Terwijl het zonnetje lekker schijnt en een aantal bezoekers laveloos op de gras ligt te verbranden, geeft de band rond frontman Jacoby Shaddix zich helemaal. Het enthousiasme van de zanger werkt aanstekelijk. Hij ontpopt zich als een ware volksmenner en krijgt het veld in beweging. Op den duur verliest Papa Roach momentum, omdat na alle hits (lees: de tracks van debuut ‘Infest’) een serie tracks van het recentelijk verschenen ‘F.E.A.R.’ wordt ingezet. Het nieuwe materiaal is nog niet zo bekend en mist ‘punch’. De softe arenarock komt wat bevreemdend over na de snellere en fellere nu-metalkrakers. Het publiek reageert minder uitzinnig op het verse materiaal. Gelukkig vergoedt de passie van Shaddix & co een hoop. Het optreden wordt dan ook nooit saai. Papa Roach blijft zeer vermakelijk en is een sterke festivalband.

Terwijl de mainstage wordt omgebouwd voor de volgende hoofdact, heeft de bezoeker de keuze uit twee ‘kleinere’ podia. De redactie kiest voor het derde podium waar Red Fang staat en laat Exodus op het tweede podium schieten. Red Fang is goed op dreef en heeft er zin in. De aandacht voor beide bands is ongeveer evenredig verdeeld. Oud en nieuw – Red Fang werd in 2005 opgericht, terwijl Exodus in 1980 het levenslicht zag – zijn naast elkaar geprogrammeerd. Frontman Bryan Giles is niet vies van alcohol, maar drukt het publiek op het hart om voldoende water te drinken. De koperen ploert staat goed zijn best te doen en veel bezoekers hebben een kleurtje (lees: een vuurrode gloed) gekregen. Red Fang zet een strakke set stonerrock neer. Een heerlijke soundtrack voor een zonnige dag.

Lamb Of God is niet naar Nijmegen gekomen voor de gezelligheid. De Amerikaanse metalband gaat helemaal los op de mainstage. Na een valse start – de schreeuwzang is niet te horen door een slechte geluidsafstelling – gaat het beter en maakt de band pas echt indruk. Voorman Randy Blythe gooit al zijn frustraties eruit en dat levert een intense show op. Hij slaagt erin het veld mee te krijgen en een paar circlepits in gang te zetten. De band speelt erg strak en trakteert iedereen op vlijmscherpe riffs en pakkende hooks. Er wordt ook een track van het nog te verschijnen ‘VII: Sturm Und Drang’ gespeeld. Het achtste studioalbum van deze gasten moet eind juli in de platenzaak liggen. Het voorproefje dat Lamb Of God laat horen smaakt in elk geval naar meer. Kippenvel!

Terwijl de mainstage wordt klaargestoomd voor Epica, kan de bezoeker kiezen uit twee totaal uiteenlopende bands. Fans van furieuze metalcore kunnen naar Hatebreed gaan kijken, terwijl de liefhebber van ouderwets aandoende bluesy metal Clutch kunnen bewonderen. Hatebreed trekt het meeste publiek. Zanger Jamey Jasta spreekt meerdere malen zijn oprechte dank uit voor zijn fans die trouw zijn platen kochten. Hij krijgt ook het hele veld mee en zet gewoon een sterk optreden neer. Clutch trekt misschien minder publiek, maar het is erg tof om de ontzettend bevlogen band aan het werk te zien. Frontman Neil Fallon wil er een gezellige middag van maken en probeert de luisteraars zoveel mogelijk bij de show te betrekken.

Inmiddels is Epica klaar voor het podium en dat zal Nijmegen weten! De symfonische metalband zorgt voor vuur op het podium. Letterlijk, want grote vlammenwerpers zorgen voor een broeierig sfeertje. De band speelt erg strak en krijgt het veld mee. Boegbeeld Simone Simons is erg charmant, maar lijkt het best moeilijk te vinden om het publiek aan te spreken. Ze komt een beetje timide over. Maar dat kan ook liggen aan haar boerse voorgangers die de bezoekers continu als “muthafocka’s” aanspraken en op Amerikaanse wijze tot publieksparticipatie uitnodigden. Dan waren Simons beschaafde gesprekken met het publiek een verademing. Daarnaast is ze vocaal ijzersterk en laat ze geen steekjes vallen. Op 22 november organiseert Epica voor het eerst een eigen festival in de vorm van Epic Metal Fest waarin zijzelf en bevriende bands het Eindhovense Klokgebouw op stelten gaan zetten.

Na Epica mag het machtige Slipknot FortaRock afsluiten, maar voordat het zover is kun je naar twee andere bands kijken. Voordat de gemaskerde mannen uit Iowa het hoofdpodium betreden kun je het legendarische Venom op het derde podium bewonderen. Je kunt er echter ook voor kiezen om Parkway Drive te aanschouwen. Het Britse Venom is een instituut. Deze band stond aan de basis van blackmetal. Dat genre werd zelfs vernoemd naar het tweede album van deze formatie. Dit trio heeft Metallica, Slayer, Anthrax en Megadeth beïnvloed. Zonder Venom geen ‘Big Four’. Deze band zorgde er met hun Satanische teksten voor dat metal een slechte naam kreeg en men bang werd voor metalheads. Anno 2015 kun je dat je nog maar amper voorstellen. De Britten zetten een degelijke set neer en trekt heel wat publiek, maar de ouder geworden Cronos oogt allang niet meer gevaarlijk meer.

Er is weinig gevaarlijks aan Parkway Drive. De inzet van twee confettikanonnen aan het begin van de set zet direct de toon. Deze gasten willen een feestje bouwen! De Australische band geniet zichtbaar van hun optreden op het tweede podium en is erg gretig. Voorman Winston McCall’s enthousiasme werkt aanstekelijk en hij breekt zelfs een track af als hij de door hem gevraagde circlepit te tam vindt. Dat kan beter, dus opnieuw! Daarna barst het feest weer los. Parkway Drive maakt metalcore zoals het hoort en doet bij vlagen zelfs aan het lichtelijk briljante Misery Signals denken. Een cover van Rage Against The Machine’s ‘Bulls On Parade’ is een toffe verrassing. Dit optreden smaakt naar meer! Helaas is het na een uurtje weer voorbij.

Slipknot is de headliner van FortaRock. Goede keuze! Het hoofdpodium is inmiddels omgebouwd tot een soort spookhuis. Een demon met lichtgevende ogen staat midden op het podium, terwijl aan de linker- en rechterkant stellages voor de twee percussionisten staan opgesteld. Deze stellages kunnen omhoog en omlaag gaan en ronddraaien. De meerwaarde van deze muzikanten, wordt niet duidelijk. De band heeft namelijk ook nog een drummer meegenomen. Deze werkverschaffing levert wel een hoop vermaak op, want het is een bijzonder schouwspel om een gemaskerde man met een honkbalknuppel op een stel olievaten te zien inslaan. Ook wordt een vuur- en lichtshow op het veld losgelaten. Slipknot is topentertainment! Er is overal wel iets te zien. Muzikaal gezien is de band gelukkig minstens even sterk. Frontman Corey Taylor bewijst ook live zijn mannetje te staan en klinkt erg goed. Hoe fanatiek hij ook op en neer rent, de zanger blijft goed bij stem. Verder betrekt hij het publiek ook goed bij de show. Slipknot presenteert een mooie doorsnee van hun carrière. Zowel oud als nieuw werk komt voorbij.

FortaRock 2015 is een zeer geslaagd- en vooral gezellig – metalfestival. Het gemis aan ‘grote namen’ maakt niet uit. Er valt genoeg te ontdekken en er is voor ieder wat wils. Volgend jaar weer!

Foto’s door Michella Kuijkhoven.