De weergoden dachten vast dat het Achterhoekse Ulft op verkapte wijze om wolkbreuken en andere extreme weersfenomenen vroeg. Door op dezelfde dag bands als Typhoon en Halestorm te programmeren, zou je dat misschien wel denken… Nou die heeft Huntenpop gekregen! Helaas was de timing een beetje slecht. De melancholische poprock van Novastar zou goed gedijen op een druilerige motregen, maar toen was het juist tropisch warm en schurkte het kwik tegen de 30 graden. De lome reggaepop van UB40 doet het goed in het zonnetje, maar helaas kwam daar dus regen uit de lucht. Het kan verkeren.
Over aandacht had de 26e editie van het popfestival niets te klagen. Het terrein werd gaandeweg steeds voller, maar dat ging niet ten koste van de gezellige sfeer. Drie grote podia boden totaal uiteenlopende bands en artiesten, zodat elke muziekliefhebber wel iets van zijn gading kon vinden. De eerste dag – vrijdag – staat vooral in het teken van lokale coverbands, maar heeft ook Ronnie Flex te gast. De man die een bescheiden schokgolf teweeg bracht met ‘Drank & drugs’. Op de tweede dag worden grotere, (inter)nationale bands verwacht. Publiekslievelingen als UB40, Within Temptation en Typhoon moeten talloze TomTom’s naar de Achterhoek laten navigeren. Missie geslaagd, want het normaal zo rustige Ulft heeft in de loop van de dag met een bescheiden toeristeninvasie te maken.
Shaking Goodspeed speelt in de Omroep GLd stage. Deze band heeft Achterhoekse roots en is het perfecte visitekaartje om groepen uit de regio te promoten. Dat is dan ook deels het doel van Huntenpop. De bluesrock van Shaking Godspeed verovert Nederland gestaag, dus het is tof om deze band in hun eigen habitat aan het werk te zien. Het enthousiasme van zanger Wout Kemkens werkt aanstekelijk en al snel staat de tent dan ook behoorlijk vol. In combinatie met schurend gitaarwerk en de werking van de koperen ploert levert dat een zweterig en plakkende show op. Geslaagd optreden.
Rond een uur of drie stond Novastar op het hoofdpodium om het publiek te trakteren op melancholische tranentrekkers. Frontman Joost Zweegers moet het niet van zijn flitsende podiumpresentatie hebben, maar laat de muziek voor zich spreken. Gelukkig maar, want de zanger heeft een hoop moois gemaakt. Hoewel hij slechts vier albums op zak heeft, terwijl hij toch sinds 1996 actief is. Afijn, het draait bij Zweegers om kwaliteit en niet om kwantiteit. Het is opvallend hoeveel ‘hits’ hoe gescoord heeft. Novastar heeft erg sterke singles geschreven die je misschien niet direct bij naam kan noemen, maar wel herkend van de radio, tv of commercials. Hoewel Novastar geen festivalband is – Zweegers’ werk komt beter tot zijn recht in een intieme concertzaal – weet hij toch een groot gedeelte van het veld voor zich te winnen met zijn pure muziek. De emotie in zijn stem is voelbaar en de instrumenten versterken de melancholische sfeer op subtiele wijze. Zelfs in de brandende zon komt deze herfstmuziek hard binnen. Als de verplichte megahit ‘Wrong’ dan ook nog eens in een meeslepende versie voorbij komt, is het feest compleet. Het eerste hoogtepunt van de dag is al binnen!
Tegen het einde van Novastar verandert het weer. De tropisch droge lucht met een sporadisch koel briesje gaat definitief weg en maakt plaats voor miezerregen met afwisselend een wolkbreuk. Dat heeft invloed op het gehele programma, want een aantal optredens valt daardoor letterlijk in het water. Publiekslieveling Typhoon heeft het zwaar. Hij wil er het beste van maken en bedankt het publiek dat ze naar hem zijn komen kijken. Het veld voor de Rabobank Stage – het hoofdpodium – is niet erg vol, omdat de meeste bezoekers onder tentjes en luifels schuilen. De zomerse muziek van de rapper komt niet goed uit de verf. Aan het enthousiasme van Glenn de Randamie en zijn band ligt het niet, maar het optreden komt niet goed tot zijn recht. Een hoosbui nodigt namelijk niet echt uit tot meezingen en springen. Jammer.
Moke speelt in de Omroep Gld Stage en in de tent is het droog. De band rond voorman Felix Maginn zet een aardige set neer. Het heilige vuur ontbreekt, maar de groep speelt adequaat en alle bekende singles passeren de revue. Aan publieksparticipatie ontbreekt het echter. De band maakt weinig contact met de bezoekers. Moke blijft in een livesetting wel overeind en stelt niet teleur. Niet verkeerd, maar ook niet noemenswaardig.
Dan doet Halestorm het in dezelfde tijd een stuk beter. De Amerikaanse band zet een gelikte (lees: zeer Amerikaanse) rockshow neer. Dat de setlist een ingekorte versie van het in maart gegeven optreden in de Tilburgse 013 is, is jammer voor de bezoeker die er toen bij was maar erg irritant is het niet. De band heeft er overduidelijk zin in en ook de tweede keer is de spectaculaire drumsolo van uitslover Arrejay Hale erg vermakelijk. Zijn zus Lzzy stelt ook niet teleur, maar haar stem lijkt beschadigt door een lange tour. Soms lijken de vocalen weg te vallen en lijkt Hale haar stem kwijt te raken. Ze slaat zich echter dapper door de show heen en tijdens passages waarin ze niet hoeft te schreeuwen klinkt ze een stuk beter. De talloze dankwoorden richting het publiek lijken oprecht en dat de groep er zin in heeft staat buiten kijf. Eigenlijk had Halestorm een groter podium verdiend, maar ‘dankzij’ het slechte weer is dit optreden in de tent een geluk bij een ongeluk. De tent is propvol en het publiek is vrolijk. Ze hebben immers een droog plekje bemachtigd. Opnieuw een leuke show van Halestorm.
Na Halestorm is het de beurt aan UB40. De band heeft veel volk naar het festival in het DRU Park in Ulft gelokt. Waarschijnlijk omdat de zanger van het eerste uur – Ali Campbell – is meegekomen. De zanger was een tijdje absent wegens juridisch getouwtrek en ruzie met een paar van zijn oude bandmaten, maar hij is nu weer terug. De ietwat gezapige reggaepop gedijt beter met een zonnetje en brandende joints, maar vanwege een plensbui en defecte aanstekers komt de show niet erg goed tot zijn recht. De band zal geen fan teleurstellen, maar nieuwe zieltjes worden niet gewonnen vandaag. Dat ligt voornamelijk aan de weergoden.
Miss Montreal en Shermanology Live hebben het geluk om gelijktijdig in een tent te spelen. Publiek gegarandeerd met zo’n troosteloos weer. Deze schuilplaatsen puilen uit van het volk. Sinds drie uur is het vrijwel non-stop aan het plenzen. Miss Montreal – Roos-Anne Hans voor intimi – pakt elk publiek in met haar ontwapende persoonlijkheid en enthousiasme. Dat is vandaag niet anders. Haar poprock past op elk festival en op Huntenpop is het zelfs ‘regenproof’. De show wordt goed ontvangen.
Within Temptation sluit Huntenpop 2015 af. Frontvrouw Sharon Den Adel & co maken er een mooi feestje van. “Huntenpop! Wat een kloteweer!,” opent ze de show. Geen woord teveel gezegd, maar het spectaculaire optreden blijft de aandacht vasthouden. Den Adel is goed bij stem en heeft er zin in. Het is wel raar om haar duetten te zien zingen met videobeelden. ‘Paradise (What about Us?)’, haar duet met Tarja Turunen van het album ‘Hydra’, zingt ze mee met een bandje. Hetzelfde geldt voor ‘What have you done?’ met Keith Caputo. Het is een beetje vreemd. Maar goed, de hits worden gespeeld en daar gaat het om! Within Temptation gebruikt vuur, fraaie visuals en tomeloze energie om het doorweekte publiek te boeien. Het werkt! Vette show (correctie: moddervette show gezien de weersomstandigheden).
Huntenpop 2015 was een geslaagd festival. Het weer gooide roet (maar vooral regen) in het eten, maar de volharde toeschouwer had een hoop moois gezien. Volgend jaar weer. Tip voor de organisatie: Nodig dan een paar bands en artiesten met zonnige namen uit. Misschien iets als KC And The Sunshine Band en Sunnery James? Wie weet helpt dat?