Devil You Know boegbeeld Howard Jones is een fenomenale zanger. Zijn stem leent zich uitstekend voor verschillende genres. Hij heeft ‘soul’ en kan ronduit middelmatige tracks goed laten klinken met zijn passionele voordracht. Jones zou een stinkend rijke popzanger kunnen worden of voor een carrière in de r&b kunnen kiezen, maar het grote geld boeit hem echter niet. Zijn passie ligt elders, want deze man ademt metal uit.
Na zijn vertrek uit Killswitch Engage in 2012 besloot Jones om in datzelfde jaar een nieuwe band op te richten. De Amerikaan trommelde een bont gezelschap op. Zo wist hij drummer John Sankey (Fear Factory), gitarist Francesco Artusato (All shall Perish) en bassist Ryan Wombacher (Bleeding Through) te strikken. Het resulteerde in de formatie van Devil You Know. In 2014 verscheen het eerste wapenfeit van deze supergroep in de vorm van ‘The Beauty Of Destruction’. Een sterk album waarin de frontman al zijn opgekropte woede en frustraties uitte.
Ruim een jaar later ligt opvolger ‘They Bleed Red’ in de schappen. Dat is vlug, maar het heeft gelukkig niet in een haastklus geresulteerd. Er is namelijk goed nagedacht over deze plaat. Deze schijf is een verbetering op ‘The Beauty Of Destruction’. De tracks zitten slimmer in elkaar en blijven beter plakken. Op het debuut was Jones vooral boos en liet hij incidenteel zijn geweldige ‘croon’ horen. Meestal brulde, brieste en bulderde hij zich door de tracks heen. Op de opvolger ontplooit hij zich meer op vocaal gebied. Zijn melodramatische (emo)zang wordt vaker ingezet en dat komt de muziek alleen maar ten goede. Daar ligt juist zijn kracht, want geen enkele metalzanger kan zo stoer en mannelijk smachten als Jones.
Ook op instrumentaal vlak overtuigt Devil You Know. Je kunt de invloeden van alle leden horen. De melodie hint naar Killswitch Engage, de synths roepen herinneringen op aan Bleeding Through en het rauwe gitaarspel verwijst naar All Shall Perish. Hardcore, deathcore en industrial metal zitten allemaal in het bandgeluid en vormen één organisch geheel. Jones’ stem vormt de bindende factor. Afwisselend schreeuwt, grunt en zingt hij. De vocalen passen zich aan de tracks aan en dat resulteert in een gevarieerde schijf. Elk nummer heeft een eigen identiteit. Nergens klinkt dit album te glad of klinisch. Knoppengoeroe Josh Wilbur laat de tracks ademen en dat heeft een spannende en venijnige schijf opgeleverd.
Devil You Know klinkt toegankelijk zonder aan kracht in te boeten. Het smerige gitaargeluid en de brute schreeuwzang geven deze band een scherp randje. Juist die rauwe kantjes maken deze band zo bijzonder. Zo hoort spannende metal te klinken!