Het weekje Sziget 2016 startte voor het eerst op een woensdag en eindigde op een dinsdag. Die keuze is de organisatie ogenschijnlijk goed bevallen aangezien op het eind van het festival de data voor 2017 wederom op dezelfde weekdagen vallen (9-16 augustus). Counter Culture trok zoals ieder jaar wederom een weekje naar het prachtige Boedapest om het festival op het ‘Island of Freedom’ te beleven. Het begint als thuis te voelen op het moment dat de iconische brug wordt overgestoken.
Valse start
De openingsdag van dit jaar ging echter niet helemaal zonder slag of stoot. Met voornamelijk een mainstage programmering waar een slordige opener Marky Ramone’s Blitzkrieg zijn legacy weinig eer aandeed, gingen buiten de poorten dicht in verband met een verdacht pakketje. Ook Sziget kende gezien de terroristische dreiging extra veiligheidsmaatregelen en dat werd meteen goed duidelijk. Het sluiten van de poorten zorgde al snel voor lange rijen en flinke vertraging bij de ingang. Naast dit vals alarm ‘incident’ zagen we ook voor het eerst roadblocks, afgesloten wegen en veel politie-afzettingen.
Na het loos alarm had Skunk Anansie het feest echt moeten aftrappen. De enthousiaste en crowdsurfende Skin kon dan nog zo haar best doen, op het moment dat de wind flink toenam en de regen met bakken uit de lucht stortte, hielden velen het al voor gezien. Slecht weer, frisse temperaturen nattigheid en modder op Sziget. Die was na jaren van extreme hitte even nieuw. De elektronische shows van Die Antwoord en Chemical Brothers maakte gelukkig nog een en ander goed naar mate de avond viel en het verder droog bleef.
Grote drukte
Records werden gebroken dit jaar op Sziget. Bijna een half miljoen bezoekers wisten dit jaar het eiland in de Donau te vinden, wat 2016 veruit tot de best bezochte editie ooit maakt. De bezoekers waren bovendien afkomstig uit meer dan 100 verschillende landen, dus zo’n beetje de halve wereld was hiermee vertegenwoordigd. 50% Hongaren en 50% buitenlanders. Met 18.000 Nederlands zijn ‘we’ bovendien de grootste buitenlandse enclave deze week. De weekkaarten en drie dagen kaarten verkochten ruim van te voren uit en met Rihanna op donderdag en Muse op zaterdag waren ook de losse dagkaarten op deze dagen uitverkocht.
Het nadeel van dit succes was helaas ook te merken aan de drukte. Deze concentreerde zich vooral rondom de mainstage waar werkelijk niemand meer bij kon tijdens de headliners. Te druk? Wellicht wel, maar de verdeling van de programmering op de podia hielp hier ook niet echt mee. Waar een middagact als Sum 41 een vol veld voor de mainstage opleverde, bleef het akelig leeg bij de acts op de Europe Stage, Blues Stage en de World Stage. Bij de headliners kon er vaak al helemaal niemand meer bij voor de mainstage. Het ging 1 keer wel goed. Editors (met afstand de beste show van de week? Potverdikke wat waren deze mannen goed) en Manu Chao werden tegenover elkaar geprogrammeerd, waardoor de reusachtige A38 tent en het veld voor de mainstage keurig werden verdeeld.
Het beeld van een uitgestorven World Stage was (met een paar uitzonderingen zoals Leningrad) overigens kenmerkend voor de gehele week. Psycho Mutants, Kulture Shock en Dudu Tassa stonden allen op de World Stage voor een handje vol mensen te spelen. Opvallend, aangezien Sziget zo graag prat gaat op haar unieke World Stage programmering. Het publiek denkt hier duidelijk anders over en trekt massaal naar de populaire mainstream acts.
Programmering
Tja, over die programmering kun je veel zeggen, maar echt cutting edge was het dit jaar niet. Daarmee zet de trend van de laatste jaren zich voort. Sziget speelt duidelijk in op de jeugdige bezoeker die een weekje vakantie komt doorbrengen als alternatief voor bijvoorbeeld Ibiza. Electronic Dance Music, pop-acts en R&B domineren de line-up als nooit te voren. Acts als Sia en Rihanna sluiten de mainstage af en Muse is eigenlijk de enige gitaar-act als serieuze headliner. De deuntjes uit de laptop en de lichtshow van een David Guetta zijn best vermakelijk, maar een volwaardige live-act kun je het nauwelijks noemen. Het veld staat echter wederom bommetje vol. Opvallend is dat de dag direct na Sziget een officiële afterparty op een andere plek in de stad wordt georganiseerd met Foals, Crystal Fighters en Slaves. Stuk voor stuk acts die de matige bezette afsluitende dinsdag van heel wat extra elan hadden kunnen voorzien.
Het gebrek aan voldoende alternatieve acts, stevige gitaren en/of heavy metal werd de organisatie in een recentelijk interview al eens voorgelegd. Ook de vraag waarom de rock/metal stage enkele jaren geleden is vervallen kwam weer eens voorbij. Men gaf als reden dat er te weinig van dit soort internationale acts toeren in augustus. Erg vreemd aangezien festivals zoals Bloodstock, Summer Breeze, Lokerse Feesten en Brutal Assault in deze zelfde periode er complete weekenden mee kunnen vullen. Het lijkt dus eerder een gebrek aan kennis bij de programmeurs van dit soort acts of gewoonweg de wil om ze te boeken ontbreekt.
Gitaarmuziek
De paar echte stevige acts die er wel staan zijn erg wisselvallig in kwaliteit. Bring me the Horizon valt door de over het paard getilde zanger door de mand. De beste kerel zingt niet alleen vals, maar staat met een arrogantie op het podium die z’n gelijk niet kent. Alles wat Bring met the Horizon op de mainstage fout doet, doet Parkway Drive een aantal dagen later juist helemaal goed. Een oprecht sympathieke zanger, een strakke set, een vet geluid met het nodige vuurwerk. Prima showtje om de mainstage mee te openen. Zelf zijn ze vooral onder de indruk dat er toch zoveel publiek op een metalshow is afgekomen gezien de rest van de line-up op deze afsluitende dinsdag.
Hoogtepunt van deze dinsdag is overigens net niet Parkway Drive, maar de soevereine set van The Last Shadow Puppets. Als we toch even op de mainstage blijven dan komen we al snel op Muse. Muse shows verrassen niet meer, maar brengen wel de constante kwaliteit die we van de drie heren gewend zijn. Hier en daar draait een bandje mee voor de bombast, maar de strakke uitvoeringen van zo’n beetje alle hits doen het werk. De festivalshow heeft qua visuals iets minder om het lijf dan de eerdere headline tour, maar bijvoorbeeld fraaie uitvoeringen van ‘Hysteria’ of het afsluitende ‘Knights of Cydonia’ maakt dat gemis muzikaal ruimschoots goed.
De stevige frisse punkrock van Sum 41 moeten we toch ook nog even een keer noemen. Deze veteranen bewezen eigenhandig dat er meer van dit soort acts geboekt kunnen worden voor Sziget. De punkers trekken hard van leer en krijgen een welgemeende en verdiende respons van het massaal toegestroomde publiek. Fidlar en Bullit for my Valentine mogen de A38 ontbranden en dan houdt het verder wel op met de stevige gitaren. En dat is voor 7 dagen toch wel heel, heel erg mager. Dan tellen we gemakshalve al die Hongaarse rockcover bands (Rage Against the Machine, Red Hot Chilli Peppers, Pearl Jam etc.) op de tribute stage even niet mee.
Nederlandse inbreng
Uiteraard staan er weer de nodige Nederlandse acts geprogrammeerd dit jaar. Al lijkt de inbreng uit ons land iets af te nemen. Of je moet met name kijken naar het enorme gehalte aan EDM DJ’s met zelfs een Nederlandse afsluiter op de mainstage (Hardwell). Het was verder vooral genieten bij de show van Kovacs. De songs met een hoog James Bond Soundtrack gehalte laten de A38 heerlijk meedeinen. Hoewel Sharon Kovacs denkt dat er veel Hongaren in het publiek staan, zijn er toch vooral alleen landgenoten op het optreden afgekomen. Datzelfde geldt ook voor Bombay die een aardig gevuld veld op de vroege middag bij het Europe Stage voor zich zien.
Op deze zelfde stage zet John Coffey enkele dagen later de boel in vuur en vlam. Een van de laatste festivalshow alvorens met met een indefinite hiatus gaat, laat zien dat er nog lang geen sleet op zit. Springen, crowdsurfend, moshend worden de nodige circle pits in gang gezet. De energie in ongekend hoog en verbloemd dat er toch ook wat slordig wordt gemusiceerd. Je vraagt je toch serieus af waarom deze rockers er voorlopig de brui aan gaan geven, terwijl het succes nu nog verder geoogst kan worden.
Conclusie
Natuurlijk is Sziget een week lang 1 groot feest. Buiten de vele optredens op de diverse podia gaan de al dan niet spontane party’s over het hele eiland 24×7 non-stop door. Daarmee zal in bovenstaande harde noten over de programmering vooral de muzikale purist zich herkennen. Over de sfeervolle aankleding, de fantastische sfeer, de unieke locatie en de waanzinnige ambiance kunnen we kort zijn: die is uniek op Sziget. Ow ja, noemde we eerder nog de Editors show als een klasse apart en veruit het beste van de week? De Belgen van Oscar and the Wolf kwamen toch akelig dicht in de buurt met een fantastiche show in de A38 die werkelijk klopte van begin tot eind!
Tekst: Reno van der Looij | Foto’s: Reno van der Looij | Drone foto’s: Rockstars
