Weekend en dus weer eens de tijd om uitgebreid nieuwe muziek te luisteren! Ook deze week kwam er weer een hoop nieuw materiaal uit. Wij zetten de beste tien nieuwe releases voor je op een rijtje, en vertellen je zo wat jij écht niet mag missen op muziekgebied. Dit zijn de tien platen waarmee jij maandag indruk maakt aan de koffie-automaat; de CounterCulture Tip 10!
Tip: volg onze lijst ook op Spotify en ontvang iedere week online tien muziektips!
- Nick Cave & The Bad Seeds – Jesus Alone
Dé release van deze week is zonder twijfel de nieuwe Nick Cave. Samen met zijn Bad Seeds bracht hij vrijdag Skeleton Tree uit. Die plaat, overigens uitgebracht met imponerende documentaire, is even ijzingwekkend als indrukwekkend (lees hier onze review). Op hartverscheurende wijze bezingt Cave het verwerkingsproces van de dood van zijn zoon, die onder invloed van LSD van een klif afsprong. Openingstrack en single Jesus Alone ademt het gevoel van de hele plaat; bijzonder minimale aankleding, een bijna predikende Cave en teksten waarin het verdriet je bijna letterlijk verscheurd. Doet in vorm, beklijvendheid én uitvoering sterk denken aan Blackstar van Bowie. Dat is inderdaad een behoorlijk compliment.
- Slaves – Cheer Up London
De lach aan de begin van Cheer Up London verraad direct welke kant dit opgaat. Branie, Brits, rauw. Sid Vicious, Sex Pistols, Buzzcocks. Maar dan in een modern (indie)jasje. Ook qua tekst sluiten Slaves aan bij die voorgangers; een track over de staat van de Londense bevolking, die volgens het punkduo wel wat meer spontaniteit kan gebruiken. Met strakke punchline ‘you’re dead already’ blijft de maatschappijkritiek van Slaves veel langer in je hoofd hangen dan vermoedelijk ooit de bedoeling is geweest.
- Action Bronson – Descendant of the Stars
Action Bronson is een van de meest opzienbarende alternatieve rappers van Amerika. Aan die kant van de plas is hij langzaam aan het uitgroeien tot een cultheld, getuige bijvoorbeeld zijn nieuwe televisieshow op onlinekanaal VICELAND. In Nederland kennen we Bronson nog niet echt. Dat is jammer, want naast dat Bronson als societyfiguur wel een soort Amerikaanse reïncarnatie van Terror Jaap – categorie ‘kennen jullie deze nog’ – lijkt te zijn, is hij ook nog een uitstekende rapper. Descendant of the Stars is de titelsong van die nieuwe televisieshow en klinkt – ook een beetje dankzij de productie van supersterproducer Alchemist – uitstekend. Mag op Nederland wel eens écht doorbreken.
- Imarhan – Imarhan
De Toearegrockbands zijn de laatste jaren sowieso in opkomst, maar het is slechts enkelen gegeven om écht tot de Europese podia door te breken. Songhoy Blues deed het een paar jaar geleden dankzij steun van Damon Albarn (Africa Express, Blur, Gorillaz). Ook nieuwe ster onder de woestijnzon Imarhan komt uit diens stal. De formatie uit Mali bracht eerder dit jaar debuutplaat Imarhan uit. De leadsingle heet – hoe kan het ook anders – Imarhan. Let vooral op het heerlijke, bijna transopwekkende gitaarspel en op de wijze waarop de track aan het einde naar een hoogtepunt stuwt. En ga ze live zien, want dit weekend staat Imarhan op meerdere Nederlandse podia.
- Thundercat – Bus In These Streets
Het is weinig bassisten gegeven om een solo-album uit te brengen dat totaal is opgebouwd aan de hand van het eigen baswerk. Thundercat is het wel gelukt. De bassist van Flying Lotus en Kendrick Lamar heeft met Bus In These Streets een heerlijke easy listerner uitgebracht als voorproefje van die plaat. De luchtigheid zit hem in de muziek, want met de tekst wil Thundercat ogen openen. Hij ziet zijn track als aanklacht tegen de moderne maatschappij, waarin technologie ons leven beheerst. Wij zien z’n nieuwe singlw zelf meer als een bijna campy, lome zomertrack waarbij de smaak van die ene neppe IJssalon die bijna misplaatst is in je nagenoeg perfecte Vinexwijk staat als het ware je mond indanst. Als u daar tenminste enthousiast van wordt.
- The Strumbrella’s – Spirits
Als u wil weten wat ze over drie maanden in die Vinexwijk draaien; wij geven Spirits van The Strumbrella’s een goede kans. Een saaie, wat platte track waar de wat hippere dertiger vermoedelijk heel lekker op gaat. En dan de naam van de formatie; wij hebben de afgelopen jaren geen quasi-grappiger bandnaam langs zien komen. De hoes van de single verwijst dan ook nog zo clichématig naar Beatles’ Sgt. Peppers Lonely Harclub Band dat we hem het liefst direct weg zouden gooien. En dan gaat het volgens zanger Simon Ward ook nog over ‘de strijd aangaan met je inner demons’. Kan het veel erger? Nee. Waarom hij dan wel in onze lijst staat? Stiekem hebben we hem na een week nog steeds in ons hoofd en is het gewoon een prima nummer. Nestelt zich als een inner demon in je hoofd, en je wordt er stiekem best vrolijk van. Ach, wie zijn wij dan om zo’n track neer te sabelen..
- June Star – Feathers
Deze week kregen wij ineens een kopie van Pull Awake, de vijftiende plaat van alt-countryformatie June Star in onze handen gedrukt. De formatie is een nog onbekende parel. Ze schijnen regelmatig in countryclubs in Baltimore op te treden, maar het aantal nummers dat meer dan duizend plays op Spotify kreeg was voor deze week makkelijk te tellen; nul. Feathers haalde deze week ineens die grens en is op het moment van schrijven liefst 1124 keer beluisterd. Wij hoorden hem deze week voor het eerst en zijn verkocht, ook aan ’s mans laatste langspeler Pull Awake. Leek ons leuk dat u die plaat allemaal gaat luisteren, zodat Star ook in de gaten krijgt dat hij in Nederland een paar fans heeft. Impact creëren, noemen wij dat.
- Toy – I’m Still Believing
Britpop voor liefhebbers van Modern English, Lloyd Cole en The Go-Betweens. Toy is een Londense indieformatie met haar wortels in de Shoegaze en de Krautrock, die er steeds beter in slagen dat te mixen met een Engeland zeer populair retrogeluid. I’m Still Beliving is de tweede single van de nieuwste plaat van de groep en is een mooie instapper; mooie wegdroombritpop die op het eerste gehoor licht verteerbaar lijkt, maar bij iedere luisterbeurt aan complexiteit en diepgang wint. Als Modern English in haar beste dagen.
- Jimmy Eat World – Get Right
Hoewel ook wij de laatste plaat van Jimmy Eat World, Damage, geen hemelbestormer vonden, blijft het één van de beste punkrockformaties ter wereld. Nieuwe singles van de formatie die ooit doorbrak met The Middle moeten dan ook altijd even in de CD-speler. En wij moeten toegeven; die is echt zo slecht nog niet. Een even vileine als venijnige, bozige single die ons absoluut meer week te bekoren dan recent werk van pakweg Billy Talent – die laatste opmerking overigens op persoonlijke conto van de auteur!
- Mozes and the Firstborn – Great Pile of Nothing
Gewoon niet de slechtste band van Nederland. Sterker nog, Mozes and the Firstborn gaan wij met elke single die uitgebracht wordt meer waarderen. De nieuwste single, Great Pile of Nothing, is weer iets beter dan de singles die we al kenden van de formatie. Niet meer zo druk, maar veel meer uitgebalanceerd. Sterker nog, Mozes’ nieuwste single doet ons denken aan de Fountains of Wayne. Omdat we daar geen genoeg van kunnen krijgen krijgt de nieuwe Mozes and the Firstborn ook een ereplekje in onze tip 10!