Nosound, niet te verwarren met no-man van Steven Wilson en Tim Bowness, is het geesteskind van de Italiaanse zanger/gitarist Giancarlo Erra. Niet alleen de bandnaam kan verwarring oproepen, maar ook het feit dat beide bands hun albums uitbrengen via Kscope en muzikaal in elkaars verlengde liggen. Zowel Nosound als no-man proberen namelijk het beste van progrock en ambient in hun muziek te verenigen. Het album ‘Scintilla’ is inmiddels de zesde studiopoging van de Italiaanse band.
Een poging die zeker haar momenten heeft, maar ook net zo vaak de plank misslaat. Laten we beginnen met de goede momenten. ‘In Celebration of Life’, ‘The Perfect Wife’ en ‘Sogno E Incendio’ zijn namelijk prachtcomposities. Een groot pluspunt ten opzichte van de andere nummers is daarbij ook nog eens dat ze gezongen worden door gastzangers en niet door Giancarlo Erra zelf. Op ‘In Celebration of Life’ en ‘The Perfect Wife’ horen we Vincent Cavanagh van Anathema terug en op ‘Sogno E Incendio’ de Italiaanse zanger Andreas Chimenti. Zij geven deze nummers net dat extra cachet.
Dan komen we gelijk aan bij de grootste achilleshiel van ‘Scintilla’, de zang van Giancarlo Erra. Deze is namelijk niet bepaald om over naar huis te schrijven. Vlak, monotoon en niet verstoken van enig Italiaans accent. Gelukkig helpt de zang niet alle nummers om zeep en zijn nummers als ‘Last Lunch’, ‘Emily’ en het afsluitende ‘Scintilla’ nog zeer genietbaar.
Wellicht dat Erra voor toekomstige Nosound releases moet overwegen om meer gastzangers aan te trekken of over te schakelen op de Italiaanse taal, want met de composities is immers niks mis!