Wauw… Wat. Een. Plaat! Het Zweedse Dark Tranquility heeft nog nooit een slecht album gemaakt, maar met ‘Atoma’ overtreft de melodeathband zichzelf. Dit elfde studioalbum beklijft vanaf de eerste noot en laat je niet meer los totdat het laatste nummer is afgelopen. Nou ja, dat klopt niet. Zelfs na afloop blijft deze plaat door je hoofd spoken, want dit is pure klasse.
Dark Tranquility geldt als één van de grondleggers van melodische deathmetal. Samen met In Flames stond deze band aan de basis van deze zijstroming die de new wave of British heavy metal (NWOBHM) combineert met de intensiteit van deathmetal. Terwijl In Flames anno 2016 flirt met pop en metalcore kiest Dark Tranquility ook voor een nieuwe koers.
Pakkende hooks en fraaie riffs zijn ook op dit elfde wapenfeit van de Zweden te vinden, maar domineren niet (meer) het bandgeluid. Synths en breed uitgewaaierde gitaarpartijen vormen de hoofdmoot van deze schijf. ‘Atoma’ bestaat uit filmische gitaarmuziek die het predicaat melodeath overstijgt. Dit album klinkt als de soundtrack van een nooit gemaakte monsterfilm met arthousepretenties. ‘Atoma’ is afwisselend melancholisch, breekbaar, woedend, euforisch, berustend en gevaarlijk. Al deze verschillende emoties worden op een organische manier met elkaar verbonden.
Frontman Mikael Stanne vermengt spookachtige gruntzang moeiteloos met zalvende clean vocals en dat levert een meeslepend geheel op. ‘Atoma’ is even complex als toegankelijk. Dit is rijke muziek met verschillende lagen. Elke luisterbeurt ontdek je weer wat nieuws. Af en toe komt de sfeer van het donkere ‘We Are The Void’ voorbij, maar even vaak komt het oeuvre van Katatonia als referentiepunt voorbij.
Je kunt lang of kort over deze schijf lullen, feit is dat je ‘Atoma’ gewoon moet beluisteren. Deze muziek krijgt het predicaat ‘om te janken zo mooi’ mee. Absoluut jaarlijstjesmateriaal!