Counter Culture shorts nummer #41 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze eenenveertigste editie van shorts vind je vier mooie microreviews van de nieuwe albums van Old Notes, Feed The Rhino, Ophaned Land en Tribulation.
Old Notes – With A Heavy Heart (41)
Emocore is anno 2018 een bijna vergeten stroming. Old Notes hoopt het in de vergetelheid geraakte genre te reanimeren en tijden waarin bands als Braid en Mineral glorieerden te herleven. Een dappere, maar mislukte poging. Dit debuut koppelt oldschool emo aan moderne screamo en giet het geheel af met electronica en sounscapes. ‘With A Heavy Heart’ is een vreemde plaat geworden waar niemand op zit te wachten. Of ben jij wel te porren voor een album waar valse kraaienzang en onoprecht gekrijs overgaan in lang uitgesponnen soundscapes? De wanhoop, frustratie en woede waarover ‘gezongen’ wordt, overtuigen geen moment.
Recensent: Frank van de Ven
Feed The Rhino – The Silence (84)
Soms is het leven niet gemakkelijk voor een muziekrecensent. In welk hokje moet je het Britse Feed The Rhino plaatsen? Is dit stonerpunk, psychedelische metalpop of toch hardcorepunk on acid? Wat wel helder is, is dat ‘The Silence’ avontuurlijk ingestelde rockfans op zijn wenken bedient. Als je bands als Gallows, Deftones, Therapy? of Down tof vindt, dan ligt dit collectief zeker in je straatje. Deze genrecocktail combineert een dromerige sfeer met snoeihard gitaarwerk, pakkende refreintjes en intense (schreeuw)zang. Feed The Rhino is rauw, maar ook catchy dankzij de poppy inslag. Erg toffe plaat!
Recensent: Frank van de Ven
Orphaned Land – Unsung Prophets & Dead Messiahs (81)
Zelf noemen ze het ‘Oriental Metal’ en die term dekt de lading wel. Het Israelische Oprhaned Land maakt een mengeling van traditionele Oosterse muziek, symfonische rock en metal. De sfeerzetting is meeslepend en soms bijna sprookjesachtig te noemen. Alsof je naar een heftige versie van de vertellingen van Duizend-en-een-nacht luistert. Bij vlagen doet dit collectief aan een kruising tussen Within Temptation en System Of A Down denken. Tekstueel gezien hoopt deze band botsende culturen bij elkaar te brengen en vrede te prediken. Niet voor niets lobbyen fans van deze band al jarenlang voor een Nobelprijs-nominatie. Indrukwekkende plaat.
Recensent: Frank van de Ven
Tribulation – Down Below (80)
Horror en death metal zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Veel bands uit het genre putten tekstuele inspiratie uit ziekelijke scenes uit griezelfilms. Denk dan onder meer aan Cannibal Corpse. Het Zweedse Tribulation gaat echter nog een stapje verder. Soundtracks van de inmiddels klassieke Hammer House of Horror films lenen zich prima voor brute metal. ‘Down Below’ brengt ouderwetse spookhuisgeluiden samen met gaaf gitaargeweld. De ambiance is dreigend en grijpt je – net als een goede horrorfilm – bij de keel. Alsof Dracula en de Wolfman voor je raam staan te loeren. Wedden dat je na het beluisteren van deze schijf je nachtlampje laat aanstaan?
Recensent: Frank van de Ven