De terugkeer van The Mavericks mag gerust een daverend succes genoemd worden. Sinds de reünie in 2012 staat de Amerikaanse countryband steevast in uitverkochte zalen. Zo ook afgelopen weekend in het Tilburgse poppodium 013. Het concert, dat in het teken staat van de negende langspeler Brand New Day, was al maanden van tevoren stijf uitverkocht.

De fans van The Mavericks zijn dan ook al vroeg in groten getale aanwezig. We zien een handjevol jonge gasten, maar vooral veel grijzende ouwe rockers en vaders met kinderen: de heren van The Mavericks hebben zich ontpopt als ware volkshelden. Dat is niet zonder reden: dit zijn geen verzuurde types of ouwe rockers die naast hun schoenen zijn gaan lopen, maar gedreven muzikanten die maar één ding willen: een feestje bouwen.

Na een pauze van bijna tien jaar is The Mavericks sinds 2012 weer bij elkaar, en dat leverde tot nu toe gedenkwaardige optredens in Weert (Bospop) en Utrecht (TivoliVredenburg) op. Maar de echte klapper moest blijkbaar nog komen, want wat maken ze er in Tilburg één groot feest van. Gewapend met twee spetterende blazers, een lieflijke accordeonist, een zwijgzame maar getalenteerde cellospeler en een heerlijk clowneske toetsenist brengen The Mavericks bijna drie uur lang (!) swingende rock ’n roll die iedereen aan het dansen krijgt.

Prachtige, donkere stem

Dat terwijl de avond nog op een fiasco lijkt uit te draaien. The Mavericks komen wel erg traag uit de startblokken, met twee weinig memorabele nummers van het laatste album. Net op het moment dat je de hoop begint te verliezen, schudden de Amerikanen met één noot de hele zaal wakker: Back in Your Arms Again schalt door de zaal, een heerlijk swingnummer dat het op iedere bruiloft goed zou doen. Tilburg ontwaakt en brult uit volle borst mee. ,,I should know beeeeeeeetter…”

Daarna is er eigenlijk geen houden meer aan. The Mavericks swingt als een malle, maar ontroert ook op de momenten waarop het nodig is. In de Bruce Springsteen-cover All That Heaven Will Allow laat frontman Raul Malo blijken wat hij vocaal in huis heeft. Wat een prachtige, donkere stem heeft die man toch. Een stem die zich uitstekend voor meerdere genres leent. Af en toe zingt hij zelfs heel bluesy, op een aanstekelijke manier. Wanneer hij achter de toetsen kruipt en de fraaie zomertrack Ride With Me bezingt, lijkt het alsof Joe Bonamassa in Tilburg is neergestreken. En dat bedoelen we uiteraard positief.


Van Pink Floyd tot The Bee Gees

Verrassingen zijn er legio in de set. Halverwege brengen The Mavericks een ode aan The Bee Gees, en nog geen minuut later komt er een hilarische Spaanse medley, waarbij de Vlaamse artiest Dwayne Verheyden achter de microfoon mag kruipen. Niemand kent hem waarschijnlijk en hij zingt nog vals ook, maar een kniesoor die daarom maalt. De band geniet met volle teugen van Dwayne, en dat straalt af op het uitzinnige publiek.

De momenten waarop The Mavericks gas terugneemt, zijn minstens zo positief. Raul Malo laat iedereen het kippenvel onbedaarlijk over de armen stromen door moederziel alleen The Times They Are A-Changin’ te zingen. Even later, als de complete band achter hem staat, brengen ze nog even op fraaie wijze een eerbetoon aan Pink Floyd, Neil Young en Chuck Berry. De zaal stroomt ondertussen langzaam leeg, omdat The Mavericks veel langer spelen dan gepland en veel mensen nog hun trein moeten halen.

Trek je dansschoenen aan

In ons land kennen we The Mavericks vooral van de zomerse megahit Dance The Night Away en het mag geen verrassing zijn dat dit een van de hoogtepunten is tijdens het concert in Tilburg. Zelfs op de balkons reiken de armen van de bezoekers hoog de lucht in en gaan de luchtpijpen wagenwijd open. ‘Trek je dansschoenen maar aan’, waarschuwde de 013 vooraf, en dat advies bleek geheel terecht. Wat een feest. Wat een band!