De wereld maakte kennis met Brian Fallon als frontman van The Gaslight Anthem. Tegenwoordig is de folkpunktroubadour toe aan de promotie van zijn tweede soloalbum, Sleepwalkers, zelfs al raakte deze plaat een beetje ondergesneeuwd door het nieuws van de Gaslight Anthem-reünie. Desalniettemin gaat Fallon eerst in z’n uppie (nou ja, met begeleidingsband The Howling Weather) de zalen en festivals af. Vanavond is de Melkweg aan de beurt.
Dave Hause
Liefhebbers van Brian Fallon zullen ongetwijfeld op z’n minst gehoord hebben van Dave Hause. Hause, bekend van The Loved Ones en zijn alsmaar groeiende solocarrière, tourde vaak met Fallon de wereld over en de twee waren zelfs al twee keer eerder samen in Amsterdam te zien. Vandaag is hij er weer eens echt solo, al is broertje Tim er wel voor wat muzikale ondersteuning. Het is bijzonder om te zien hoe Hause op deze manier een zaal van ruim duizend man zo om z’n vinger kan winden. Hij brengt vanavond een mooie uitsnede van zijn solodiscografie en plakt er ook nog even covers van Brandi Carlile en Tom Petty aan vast. Een heerlijke opwarmer!
Brian Fallon & The Howling Weather
De avond is al een minuut of twintig uitgelopen als Brian Fallon de planken betreedt. De Amerikaan opent ingetogen met de titeltrack van Sleepwalkers. Zijn stem is van nature rasperig, maar klinkt nu echt schor. Het is nogal onwennig en bovendien af en toe aardig vals, maar met ‘A Wonderful Life’ en ‘Forget Me Not’ breekt hij het ijs.
Sleepwalkers is veel meer gericht op oude soul en rock’n’roll, maar live merk je toch weinig verschil met zijn oudere werk van zijn eerste plaat, en met The Horrible Crowes en The Gaslight Anthem. Dat blijkt vooral als de tragere nummers aan bod komen, waarbij Fallon iets te enthousiast zijn croonerstem opzet. Hij is samen met zijn The Howling Weather een behoorlijk goed geoliede folkrockmachine die, en dat mag echt wel gezegd blijven worden, af en toe wat wegheeft van Bruce Springsteen & The E Street Band.
Charme
Fallon is een goedlachse vent die eigenlijk altijd in is voor een lolletje. Hij staat bekend als een artiest die echt leuke praatjes kan houden tijdens zijn shows. De zanger vertelt over hoe hij tijdens zijn tours altijd onderbroeken en sokken koopt, en onbedoeld altijd in het lokale Hardrock Café belandt. Later legt hij uit dat hij een jasje draagt van Liam Gallagher, en dat het is gemaakt van Noel’s tranen. Zelfs zijn eigen bandleden en tourvrienden moeten het ontgelden met de ene na de andere plagerige opmerking.
Eerlijk is eerlijk: Fallon kan die charme soms goed gebruiken, want hiermee steelt hij ook de harten van de wat kritischere bezoekers. Voor hen kan de setlist van de Amerikaan namelijk eenzijdig overkomen, zelfs al is het maar omdat Fallon pas aan het einde van de avond laat zien dat hij ook kan afwisselen. Bijvoorbeeld door het populaire Gaslight-nummer ‘The ‘59 Sound’ in een compleet uitgeklede pianoversie te spelen. Dat is al een groot hoogtepunt, maar als hij vervolgens Dave Hause uitnodigt voor een magistrale cover van U2’s ‘I Still Haven’t Found Whar I’m Looking For’, is het feest echt compleet. En dan mag de conclusie toch alleen maar zijn dat we zowel Fallon als Hause zo snel mogelijk, en het liefst wederom samen, weer in Nederland willen hebben.