Rock Am Ring 2018 review dag 3: de vloek is opgeheven

Rock Am Ring had het de afgelopen jaren niet makkelijk. Er leek een vloek op het festival te heersen, maar de trouwe bezoekers hebben het festival nooit in de steek gelaten. Zelfs toen het noodgedwongen moest verhuizen naar het (qua weersomstandigheden) onvoorspelbare festivalterrein in Mendig, bleef de achterban trouw aan het rockfestival.

Toen Rock Am Ring na twee jaren geteisterd door noodweer terug naar huis keerde op de Nurburgring, kreeg het in 2017 ook nog eens te maken met een terroristische dreiging. Een storm in een glas water, zo bleek gelukkig later, maar dit nam niet weg dat zowel de organisatie als de bezoekers van het festival een aantal flinke tikken te verduren hebben gehad.

De editie van dit jaar leek op voorhand weer te maken te gaan krijgen met een weekend vol regen- en onweersbuien, maar afgezien van een midweekse bui voorafgaand aan het festival, bleef het noodweer ditmaal uit. In plaats van noodweer, werden de ruim 80.000 bezoekers van Rock Am Ring getrakteerd op vuurwerk, dat op de zondag van het festival werd verzorgd door onder meer The Bloody Beetroots, Baroness en Foo Fighters.

De prijs voor het grootste dansfeest van de slotdag (en misschien wel van deze gehele editie) van Rock Am Ring gaat hands-down naar The Bloody Beetroots, die met hun energieke liveshow op de Crater stage een flinke stoot adrenaline uitdelen. Een groot contrast met hun voorganger op dat podium – Seasick Steve – die met zijn minimalistische, verhalende songs overigens ook een sterke indruk achterliet (Bekijk onze live-beelden hier).

Liefhebbers van het hardere gitaarwerk moesten het op deze zonnige zondag hebben van de programmering op de Alternastage. Zo speelde het uit Bremen afkomstige Mantar een sterke, maar helaas slecht bezochte thuiswedstrijd. Wie tijdens het avondeten toevallig langsliep bij dit derde podium van Rock Am Ring, zal zich nog verbaasd hebben dat we het te maken hebben met een duo in plaats van een vijfkoppige band, want de twee Duitsers produceerden geluid voor vijf.

Ster van de show bij Rise Against was het afgeladen veld vol publiek bij de Volcano stage en in het bijzonder: Paul. Paul kreeg namelijk de eer om in opdracht van frontman Tim McIlrath de mosh- en circlepits te tellen tijdens de song Blood-Red, White and Blue. Met een eindscore van 19 werd er – aldus McIlrath – een nieuw record gevestigd en dat aantal was eigenlijk nog maar het begin. Vanaf het podium van de mainstage kan eregast Paul namelijk nooit verder dan het tweede vak hebben kunnen zien. Met onze helikopterview (vanaf de tribune) konden wij gelukkig wel het achterste vak (met zeker 30.000 bezoekers) in kaart brengen en hebben we nog nieuws voor McIlrath: wij hebben 47 pits geteld. En eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er waarschijnlijk nog wel een aantal gemist hebben.

Bijna exact een jaar nadat gitariste Gina Gleason het stokje overnam van Pete Adams, betreedt Baroness onder leiding van creatief brein John Baizley het podium van de Alternastage op Rock Am Ring. Dat doet de band nagenoeg tegelijk met het startschot van de de show van hoofdact Foo Fighters op de Volcanostage, iets wat overduidelijk resulteert in een zeer select gezelschap dat getuige mag zijn van een vlekkeloze show van dit Amerikaanse sludgy metalkwartet. Baizley en de zijnen laten zich hier echter totaal niet door uit het veld slaan en eenieder die deze weergaloze rockshow meegemaakt heeft, zal geen seconde spijt hebben gehad van het laten schieten van het eerste uurtje Foo Fighters (Bekijk onze live-beelden hier).

Foo Fighters, afsluiter op het hoofdpodium van Rock Am Ring, staat altijd garant voor een gestroomlijnd rock & rollfeest. Zelfs als frontman Dave Grohl zo schor is dat zijn stem het bijna begeeft, zo blijkt als de stadionrockers hun uitgebreide optreden op de Volcanostage aftrappen. 2,5 uur later kan geconcludeerd worden dat Foo Fighters zelfs zonder een schreeuwende Grohl nog kan overleven. Dat het betere schreeuwwerk als White Limo plaats moet maken voor Alice Cooper- en Queen-covers met respectievelijk gitarist Chris Schiflett en drummer Taylor Hawkins achter de microfoon, doet echter geen afbreuk aan de show. Sterker nog: deze afwisseling is eigenlijk meer dan welkom en maakt het geheel eerder memorabel dan incompleet.

Check hier onze recensies van dag 1 en dag 2 van Rock Am Ring 2018. Fotoreportages (foto’s: Jos Berbee) van vrijdag 1 juni, zaterdag 2 juni en zondag 3 juni zijn te bekijken via onze Facebook pagina.

Naast fotoreportages en recensies van deze prachtige Rock Am Ring editie waren we ook regelmatig met livestreams on-air via onze Facebook pagina. Zo hebben we onder meer een impressie gegeven van opener Greta Van Fleet, Corey Taylor’s Stone Sour en Parkway Drive.