De Canadese post-hardcoreband Silverstein is al jaren een graag geziene gast bij de Nederlandse poppodia. Fans zullen dan ook raar hebben opgekeken toen de band de lage landen oversloeg tijdens de eerste tour rond het nieuwste album Dead Reflection (2017). Gelukkig komen de mannen wel weer op visite tijdens de tweede ronde door Europa. Na een optreden op Graspop strijkt de band vanavond neer in Dynamo Eindhoven.
Grote namen
Silverstein ontstond begin jaren 2000, toen de emo- en post-hardcorescene met bands als Taking Back Sunday en Thursday een enorme opleving kende. Toch wist Silverstein zich nooit onder de grootste namen van het genre te scharen. Wellicht niet helemaal terecht, want hoewel de groep met name de afgelopen jaren weinig muzikale hoogstandjes aflevert, zitten er toch een paar klassiekers in het oeuvre van de Canadezen.
Op Dead Reflection kiest de band voor iets minder gitaren en iets meer pakkende lyrics, waarmee ze zich wat meer lijken te richten op wat een emo kid anno 2018 wil horen. Maar dat is niet het publiek waar de mannen vanavond voor spelen. In een aardig volle zaal vinden we vooral de wat doorgewinterde fans die Silverstein ongetwijfeld al eerder live hebben gezien.
Furieus
De band opent furieus met ‘Ghost’, ‘Bleeds No More’ en ‘Massachussetts’ en de zaal ontpopt zich direct tot een dikke moshpit. Aan het nieuwe materiaal moeten de fans nog even wennen, zelfs al zijn de nummers al een jaar oud. Silverstein heeft er in elk geval zin in: het vijftal brengt de nieuwe tracks vol overgave. De clean vocals van frontman Shane Told laten soms wat te wensen over, maar de harmonieën klinken prima en uiteindelijk zijn het toch echt die screams waar de fans op losgaan.
De verwoestende breakdowns gaan er dan ook het lekkerst in. Die vinden we vooral terug in wat ouder werk, zoals ‘Smashed Into Pieces’. Told geeft aan dat de band het belangrijk vindt om ook de oude fans te bekoren met ouder materiaal, dus krijgen we deze avond een aardige uitsnede van de negen albums tellende discografie van Silverstein: een flink cv voor een band die ‘pas’ 18 jaar bestaat.
Wat ook positief opvalt is het goede geluid in Dynamo. Waar de zaal bij hardere producties als deze nog wel eens last heeft van schel, hard geluid, klinkt alles vandaag kraakhelder. Dat komt ook Silverstein ten goede, want zo zijn in elk geval de gitaarpartijen van elkaar te onderscheiden.
Opvallend
Een opvallend moment is er als de hele band het podium verlaat behalve gitarist Paul Marc Rousseau. Hij vraagt om een klein rustmomentje, en zingt vervolgens een korte solo over een meisje waar hij tegenwoordig geen contact meer mee heeft. Het duurt maar een minuutje, maar het is een welkome afwisseling tussen al het gitaargeweld door.
De reguliere set wordt afgesloten met ‘Broken Stars’, en dan is ook te merken dat de meeste energie er inmiddels wel uit is gegooid. Silverstein staat er wat statisch bij, het publiek probeert nog wat, maar iedereen weet natuurlijk dat het echte vuurwerk nog moet komen in de toegift. Te beginnen met ‘My Heroine’, het meeslepende liefdeslied dat Silverstein in 2005 definitief op de kaart zette en nog altijd de grootste hit van de band is. De fans zingen uit volle borst mee. Het recentere ‘The Afterglow’ maakt een einde aan een vermakelijk optreden.
Silverstein is misschien geen hoogvlieger binnen de post-hardcore, maar wel een oerdegelijke band die altijd een solide show zal neerzetten. De Canadezen maken er een leuk feestje van in Eindhoven, hopelijk wordt Nederland bij de volgende tour ook gewoon weer aangedaan.