Counter Culture shorts nummer #65 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze vijfenzestigste editie van shorts vind je acht mooie microreviews van de nieuwe albums van Palisades, Corroded, Wheel, King Creature, Alkaline Trio, Chvrches, Dee Snider en Soilwork.

Palisades – Erase The Pain (73)
Nu de toekomst van Linkin Park na de tragische dood van frontman Chester Bennington op losse schroeven staat, staan potentiële troonopvolgers in de rij om het gat op te vullen. Palisades solliciteert met ‘Erase The Pain’ wel erg opzichtig naar de ontstane vacature. Dit album bestaat uit goed in het gehoor liggende nu-metal met fraaie clean vocals en een paar woeste schreeuwpartijen (die overigens nooit te heftig klinken, want het moet wel gezellig blijven!). Rap zit er niet in, maar verder is dit een onvervalste kopie van Linkin Park. Krijg je geen genoeg van laatstgenoemde band dan is Palisades echt wat voor jou.

Recensent: Frank van de Ven

Corroded – Bitter (75)
Je zou het niet zeggen, maar Corroded komt uit Zweden. Dat verwacht je niet snel als je deze Amerikaans klinkend spierballenrock hoort. De gezwollen zang in combinatie met de logge maar melodieuze riffs, roept herinneringen op aan bands als Disturbed en Shinedown. Geen slechte referentiebronnen, maar echt verrassen doet Corroded dan weer niet. ‘Bitter’ klinkt erg bekend in de oren en kun je als een kruising tussen eerder genoemde groepen beschouwen. Hopelijk vindt deze band zijn eigen geluid, waarmee het zich onderscheidt van diens genregenoten. Nu blijft het bij kopieergedrag.

Recensent: Frank van de Ven

Wheel – Moving Backwards (85)
Wheel heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Het wordt namelijk erg moeilijk om dit debuut te overtreffen, want ‘Moving Backwards’ klinkt erg zelfverzekerd en krachtig. Dit visitekaartje laat een spannende mix van post-rock, progmetal en pop horen. De warme vocalen van frontman James Lascelles slepen je direct de muziek in. Dit album is spannend, melodieus en laat een stel bevlogen muzikanten horen. Wheel heeft wat weg van het jammerlijk opgeheven Fair To Midland en dat is een mooi compliment.

Recensent: Frank van de Ven

King Creature – To The Bone (81)
Als een band op de akoestische toer gaat, staat dat vaak garant voor gezapigheid en de teloorgang van de creativiteit. De volgende stap is meestal een theatertour en dat moet je als rockband niet willen. Je raadt het vast al: ‘To The Bone’ is ook een akoestische plaat. Gelukkig slaagt King Creature er wel in om aan de goede kant van de streep te blijven en niet in kampvuurgetokkel te vervallen. Ook in uitgeklede vorm klinkt deze band overtuigend en valt de bluesy sfeer in positieve zin in. Toffe plaat.

Recensent: Frank van de Ven

Alkaline Trio – Is This Thing Cursed? (97)
Tussen ‘My Shame Is True’ en ‘Is Thing Cursed?’ zit vijf jaar. Een ongekend lange tijd voor deze punkrockband die gemiddeld om de twee jaar vers materiaal aanlevert. Gelukkig is er van metaalmoeheid of een gebrek aan inspiratie geen sprake. Het trio klinkt fris en levenslustig en zet met dit negende album een geweldige verzameling tracks neer. De nummers zijn catchy, gevarieerd en kristalhelder dankzij de fraaie productie van Cameron Webb. Zowel Matt Skiba als Dan Andriano zijn vocaal gegroeid en klinken nog beter op deze plaat. Wat Alkaline Trio zo’n bijzondere band maakt, is dat beide zangers elkaar aanvullen en hun plek op de voorgrond gunnen. Deze release ligt in het verlengde van de voorganger, maar klinkt net wat gepolijster en zelfverzekerder.

Recensent: Frank van de Ven

Chvrches – Love Is Dead (84)
Het schotse synthpoptrio Chvrches is al jaren een geliefde verschijning in het alternatieve circuit. De pakkende synthpop levert goede recensies op en festivalweides gaan los op de meisjeszang van Lauren Mayberry en pulserende keyboardpartijen van Iain Cook en Martin Doherty. Dat kan beter vond de band en daarom werd ‘Love Is Dead’ het meest commerciële album van de groep. De nummers zijn melodieuzer dan ooit en Mayberry’s Schotse accent is een stuk minder hoorbaar. Dit derde studioalbum moet de grote doorbraak worden. Chvrches klonk nooit zo aanstekelijk als op deze plaat, maar helaas ging dat ten koste van een aantal zaken. Zo is het tekstueel vrij karig wat Mayberry hier laat horen en muzikaal gezien is de angel eruit. De scherpe randjes zijn weggesaneerd. Wat rest is een vrolijke en luchtige plaat die je niet meer uit je hoofd krijgt. Klinkt goed, maar met beter schrijfwerk en meer lef was dit album indrukwekkender en beklijvender geweest.

Recensent: Frank van de Ven

Dee Snider – For The Love Of Metal (97)
Voormalig Twisted Sister voorman Dee Snider besloot op aanraden van zijn kameraad Jamey ‘Hatebreed’ Jasta een soloalbum in te blikken. Nou, Jasta bedankt dat je zo’n goede vriend bent van Snider, want deze release maakt gegarandeerd hele legioenen metalheads blij! ‘For The Love Of Metal’ is namelijk meer dan welkom en laat een oude rot horen die ook prima overweg kan met moderne metal. Dit is geen plaat die in het verlengde van Snider’s eerdere werk ligt, maar een volledig nieuwe koers voor de veteraan. Deze 63-jarige zanger klinkt gretig en geeft talloze jonkies het nakijken. Energiek, pakkend en opzwepend zijn zomaar wat superlatieven die van toepassing zijn op deze release. Als kers op de taart werkt Snider samen met onder meer Howard Jones (ex-Killswitch Engage), Mark Morton (Lamb of God) en Alissa White-Gluz (Arch Enemy). Deze gastbijdrages maken deze toch al energieke schijf nog spannender en diverser. Dikke kans dat Snider nieuwe zieltjes wint en een verse doelgroep aanboort. Geweldige plaat!

Recensent: Frank van de Ven

Soilwork – Verkligheten (96)
Soilwork is een instituut. Deze Zweden staan garant voor kwalitatieve melodeath die geen moment teleurstelt en verveelt. Op ‘Verkligheten’ flirt het gezelschap voorzichtig met new wave en hardrockinvloeden en dat smaakt naar meer! De duisternis wordt verder opgezocht, terwijl de melodieuze passages zich kenmerken door een uitgesproken euforisch gevoel. Het contrast tussen donker en licht, hard en zacht en lieflijk en gevaarlijk wordt steeds verder uitgerekt. Die verkenningstocht maakt dit album enorm divers en spannend. Soilwork klinkt als herboren en dat resulteert in een plaat waar het spelplezier vanaf spat. ‘Verkligheten’ behoort zonder meer tot het beste materiaal dat de band ooit uitbracht. De tracks zitten erg goed in elkaar en kenmerken zich door de passionele (schreeuw)zang, complexe solo’s en fraaie melodieuze passages. Verplichte aanschaf voor elke avontuurlijk ingestelde metalhead!

Recensent: Frank van de Ven