Counter Culture shorts nummer #73 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze drieënzeventigste editie van shorts vind je zeven mooie microreviews van de nieuwe albums van Inklings, Sleep Talk, New Found Glory, Lizzy Farrall, Stray From The Path, Gost en United Progressive Fraternity.

Inklings – Piece By Piece (77)
Kier Kemp is het brein achter synthpopband Inklings. Deze gast verliet Fearless Vampire Killers om aan dit project te werken. Liefhebbers van upbeat pop met een dromerig jaren 80 sausje zullen deze EP zeker smaken. ‘Piece By Piece’ is een aardig tussendoortje. Hopelijk neemt Kemp wat zanglessen voor een volwaardig studioalbum. Zijn stemgeluid is namelijk behoorlijk dun en mist kracht. Muzikaal gezien valt er weinig af te dingen op deze schijf. Denk aan een lightversie van M83. De tracks zijn gevarieerd en catchy. Leuke plaat. Niets meer en iets minder.

Recensent: Frank van de Ven

Sleep Talk – Everything In Colour (81)
De albumtitel klinkt als de natte droom van elke verfwinkel. De bijbehorende muziek is dat niet. Dikke kans dat je zaak binnen no time leegloopt als je deze schijf opzet. Sleep Talk maakt namelijk logge post-hardcore met een dikke laag altrock. De overstuurde schreeuwzang in combinatie met de melancholische gitaarlagen mikt niet op volle arena’s, maar op volle jeugdhonken. Het spaarzame gebruik van clean vocals maakt indruk en komt keihard binnen. Fans van Versus The Mirror en Zao kunnen hier vast wel wat mee.

Recensent: Frank van de Ven

New Found Glory – From The Screen To Your Stereo 3 (56)
New Found Glory is niet vies van covers. Deze Amerikaanse poppunk iconen nemen voor de derde keer bekende hits onder handen. De gekozen liedjes zijn afkomstig uit grote Hollywood-producties. Denk dan aan ‘Cups’ uit ‘Picture Perfect’, ‘Accidentally In Love’ uit ‘Shrek’ en ‘Eye Of The Tiger’ uit ‘Rocky III’. Uiteraard duikt het onvermijdelijke ‘Let It Go’ uit ‘Frozen’ ook op. Iedereen kent deze nummers en dat is goed voor de herkenbaarheid ervan, maar tegelijkertijd is deze selectie wel erg veilig. Uitgekauwde liedjes in een poppunkjasje gieten is leuk,
maar op den duur ken je het trucje wel. New Found Glory voert zeven keer hetzelfde kunstje op en dat gaat vervelen. Dit is een saaie en overbodige release.

Recensent: Frank van de Ven

Lizzy Farrall – Barbados (82)
Een jaar geleden bracht Lizzy Farrall ‘All I Said Was Never Heard’ uit. Deze EP liet een bevlogen singer-songwriter horen die qua zang niet echt uitblonk, maar dat ruimschoots compenseerde met haar oprechtheid. De emoties kwamen goed over doordat je de wanhoop en frustratie in haar stem hoorde. Opvolger ‘Barbados’ ligt in het verlengde van die eerste EP, maar laat duidelijk horen hoeveel deze zangeres vocaal gegroeid is. De zang klinkt krachtiger en zelfverzekerder. Ook de instrumentatie klinkt voller en bombastischer. Farrall omarmt popmuziek en laat haar
innerlijke Lady Gaga vrij (al gaat deze dame nooit volledig over de top). Deze plaat laat een andere kant van deze Britse horen en laat haar veelzijdigheid horen. Het wordt hoog tijd voor een volwaardig album!

Recensent: Frank van de Ven

Gost – Skull (76)
De eighties zijn weer helemaal in. Fluoriserende kleuren, dikke synths en uitbundige kleding zijn weer geaccepteerd. Gost doet ook mee aan deze revival, maar dan wel op zijn eigen manier. Deze synthwave act brengt namelijk een eerbetoon aan lekker ranzige culthorror uit
lang vervlogen tijden. Regisseur annex componist John Carpenter vormt een dankbare inspiratiebron. ‘Skull’ bulkt uit van moddervette synths, pulserende ritmes en schurende beats. Deze EP klinkt als de soundtrack van een nog niet ingeblikte griezelfilm vol
geesten, monsters en gemaskerde seriemoordenaars. Als je Carpenter Brut kunt waarderen, dan zul je deze muzikant ook wel trekken.

Recensent: Frank van de Ven

Stray From The Path – Smash ‘Em Up: Live In Europe 2019 (61)
De titel ‘Smash ‘Em Up: Live In Europe 2019’ geeft al aan wat je kunt verwachten: een concertregistratie. Een mooi souvenir voor wie erbij was, maar minder interessant voor de thuisblijvers. Hardcore band Stray From The Path selecteerde een aantal tracks die tijdens verschillende optredens in Europese steden gespeeld werden. Deze nummers werden in onbewerkte vorm op plaat gezet. Fouten en oneffenheden zijn duidelijk hoorbaar wat te prijzen valt en dapper is, maar niet per se een goed album oplevert. Het siert de band dat de opbrengsten van deze release naar non-profit organisatie Hardcore Help Foundation gaan, maar deze hulporganisatie voor mensen in nood had een beter album verdiend.

Recensent: Frank van de Ven

United Progressive Fraternity – Planetary Overload Part 1: Loss (31)
“United Progressive Fraternity (UPF) is geen band, maar de verwezenlijking van Mark Truey Trueack’s ambitie om mensen samen te brengen. Een gezamenlijke liefde voor muziek en de zorg voor humanitaire kwesties en milieuproblematiek vormt het bindmiddel”, aldus de persbio van UPF. Als bovenstaande tekst al het glazuur van je tanden doet afspatten, maak dan je borst maar nat. Deze release bestaat uit theatraal gezongen tracks. Ook tekstueel gezien is dit huilen met de pet op. De strekking is dat liefde de oplossing voor alle wereldproblematiek vormt. De bedoeling is ongetwijfeld goed, maar sterke muziek levert het allerminst op. Sterker nog: dit album klinkt als een musical uit groep 8 en bestaat uit saaie clichématige hippiemuzak (inclusief obligate djembe’s). Voor de liefhebber zullen we maar zeggen.

Recensent: Frank van de Ven