Met ‘Atonement’ is Killswitch Engage aan het achtste studioalbum toe. Van een slijtageslag of metaalmoeheid is niets te merken. Integendeel! Deze Amerikanen hebben er overduidelijk zin in en zetten met deze langspeler een van hun beste platen neer. ‘Atonement’ is een zelfverzekerd, krachtig en moddervet album dat het bestaansrecht van metalcore weer met een dikke tien jaar verlengd. Zo moet het jongens!
Killswitch Engage geldt al sinds de oprichting in 2000 als een van de vaandeldragers van metalcore. Zo’n 19 jaar later heeft de band talloze genregenoten zien opkomen en verdwijnen. Ondanks de vercommercialisering van het genre waarin het steeds meer om het gladde uiterlijk en de zoetsappige koorzang van de bandleden ging en de muziek steeds meer op de achtergrond verdween, bleef de formatie rond oprichter Adam D. trouw aan zichzelf. De melodie werd nooit uit het oog verloren, maar technisch gitaarwerk en rauwe schreeuwzang bleven onlosmakelijk verbonden met het bandgeluid.
Op voorganger ‘Incarnate’ uit 2016 experimenteerde frontman Jesse Leach met zijn zangstijl. Bij vlagen deed het album aan zijproject Times Of Grace denken. Killswitch Engage klonk bij vlagen poppier dan ooit. Die lijn wordt verder doorgetrokken op ‘Atonement’. De melodieën blijven langer hangen en de refreinen klinken uitbundiger dan ooit. Tegelijkertijd klinkt het gitaarwerk lekker vet en crunchy. Soms roept de band herinneringen op aan Iron Maiden. Vooral de galopperende gitaarlijnen en solo’s zijn om je vingers bij af te likken.
Leach is in bloedvorm en gaat voluit. Zowel zijn schreeuwzang als clean vocals komen keihard binnen. Wat opvalt is dat elk nummer als een volwaardige bijdrage klinkt. Er staan geen vullers op deze schijf. Op de voorganger was er sprake van een groot kwaliteitsverschil. De eerste helft van ‘Incarnate’ was ijzersterk, terwijl de tweede helft minder memorabel was. Niet dat de nummers niet goed in elkaar staken, maar het heilige vuur leek te ontbreken. ‘Atonement’ overtuigt echter van begin tot eind. De zang van Leach komt vanuit zijn tenen.
Opvallend is dat juist de publiekstrekker minder goed uit de verf komt. ‘The Signal Fire’ is een samenwerking tussen Leach en Howard Jones. Laatstgenoemde was de voorganger van Leach en verliet Killswitch Engage behoorlijk abrupt. De track dient als het bewijs dat er geen kwaad bloed is tussen Jones en zijn oude bandmakkers. Helaas komen de vocalen niet goed tot zijn recht en lijkt de zang van Leach en Jones in elkaar over te vloeien. Het nummer is catchy en fraai gezongen, maar is allerminst de knaller die het beloofde te zijn. Een kleine smet op een beestachtig sterk album van deze veteranen. Killswitch Engage toont aan dat je op een mooie manier oud kunt worden. Iedereen die ook maar een beetje van metal houdt, zou deze schijf moeten checken. Passioneel, fel, melodieus, avontuurlijk, episch: ‘Atonement’ heeft elke metalhead genoeg te bieden.