Counter Culture shorts nummer #77 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze zevenenzeventigste editie van shorts vind je acht mooie microreviews van de nieuwe albums van Admiral Sir Cloudesley Shovell, Selfish Things, Of Mice & Men, Tiger Army, Alfahanne, Dreamarcher, GosT en Wish You Were Here.

Admiral Sir Cloudesley Shovell – Very Uncertain Times (78)
Hoe moet je deze plaat in hemelsnaam omschrijven? ‘Very Uncertain Times’ klinkt alsof Motörhead en Monster Magnet samen de studio zijn ingedoken en onder supervisie van The Beatles een album hebben opgenomen. Admiral Sir Cloudesley Shovell presenteert op deze schijf een lekkere bak spacerock. Schurend en licht psychedelisch, maar altijd catchy. De rafelige zang en het toffe gitaarwerk eisen direct de aandacht op.

Recensent: Frank van de Ven

Selfish Things – Logos (71)
Indierock meets emo op ‘Logos’. Dit debuut van Selfish Things kenmerkt zich door de ietwat aanstellerige en zeikerige zang. De vocalen zijn echt een acquired taste zoals dat zo mooi heet. Als je het stemgeluid van Bert McCracken van The Used kunt pruimen, zal de zang van Alex Biro je vast ook bekoren. Bij vlagen doet Selfish Things aan een kruising tussen het eerder genoemde The Used en Weezer denken. Dit is een degelijke plaat, maar het ontbreekt deze band vooralsnog aan een eigen geluid.

Recensent: Frank van de Ven

Of Mice & Men – Earthandsky (80)
Het Amerikaanse Of Mice & Men is van standaard metalcore band langzaamaan in het transformeren in een arenarockband. Door steeds meer de nadruk op de – overigens erg sterke – clean vocals te leggen wordt de formatie steeds toegankelijker. Of Mice & Men klinkt zelfverzekerd en krachtig. Furieuze schreeuwzang is niet volledig gesaneerd, maar wel schaarser. Het resulteert in een goed in het gehoor liggende hardrock plaat met lichte elektronica invloeden. Soms doet ‘Earthandsky’ aan het album ‘F.E.A.R.’ van Papa Roach denken. Geen slecht referentiekader!

Recensent: Frank van de Ven

Tiger Army – Retrofuture (92)
Tiger Army maakt psychobilly die ook voor mensen die niets met het genre hebben prima te pruimen is. Dat is onder meer te danken aan het fraaie, etherische stemgeluid van Nick 13. Ook de aanstekelijke gitaarlijnen en de commerciële inslag van de band spelen een grote rol bij de toegankelijkheid van deze formatie. ‘Retrofuture’ is een interessante plaat voor iedere rockliefhebber. De vrolijke nummers en aanstekelijk gezongen refreinen grijpen je direct bij de lurven. Op dit zesde studioalbum is een stel enthousiaste muzikanten te horen die genieten van wat ze doen. Dat slaat over naar de luisteraar. Spoel je herfstdip weg met Tiger Army.

Recensent: Frank van de Ven 

Alfahanne – Atomvinter (83)
‘Atomvinter’ klinkt alsof zanger Tim McIllrath van Rise Against zich in een donker bos heeft opgesloten en besloot om met een stel Zweedse treurwilgen muziek te maken. Deze band heeft echter niets met de Amerikaanse punkrocker van doen. Pehr Skjoldhammer staat bij Alfahanne achter de microfoon en diens stemgeluid roept nu eenmaal herinneringen op aan het stemgeluid van McIlrath. ‘Atomvinter’ bestaat uit een verzameling apocalyptische rocknummers die zowel gejaagd, bezwerend, spookachtig en pakkend klinken. Depri en catchy tegelijk. Knappe en bijzondere combinatie!

Recensent: Frank van de Ven

Dreamarcher – The Bond (62)
Dreamarcher knalt geweldig uit de startblokken met dromerige, atmosferische gitaargeluiden. Deze mengeling van prog, rock en gothpop werkt gewoon. De etherische ambiance zuigt je direct de muziek in en ‘The Bond’ klinkt al zeer beloftevol! Helaas zakt deze opbouw als een nachtkaars in als de zang begint. Deze is namelijk zeer dun en krachteloos. Helaas zijn de vocalen veelvuldig te horen en dat doet afbreuk aan de sterke muziek en sfeerzetting. Muzikaal gezien is dit een zeer fijn album, maar de incompetente zang gooit roet in het eten. Zonde.

Recensent: Frank van de Ven

GosT – Valediction (65)
Synthwave heet het genre waarin GosT opereert. Deze kruisbestuiving tussen jaren 80 syntesizerpop en metalsolo’s verovert steeds meer terrein. Carpenter Brut en Perturbator gelden als grondleggers van deze stroming. Ook GosT timmert hard aan de weg. Op ‘Valediction’ probeert deze artiest de grenzen van het genre verder uit te rekken. Dat doet hij door black metal vocalen en zuivere zang in het bandgeluid te verwerken. Dat werkt helaas averechts, omdat extreme vocalen en blije synths nu eenmaal niet samengaan. Ook de cleans overtuigen niet wegens te onvast. Dit was een beter album geweest zonder zanger (of met een betere).

Recensent: Frank van de Ven

Wish You Were Here – I’m Afraid Of Everything (61)
Ah, een man met een gitaar die recent een relatiebreuk meemaakte. Een garantie voor succes zou je denken. Bon Iver werd er wereldberoemd door. Jesse Barnett probeert onder de artiestennaam Wish You Were Here zijn liefdesverdriet te verwerken (en daar wat geld mee binnen te harken). Debuut ‘I’m Afraid Of Everything’ is helaas niet bijster interessant. Dat ligt aan verschillende factoren. Barnett’s mompelzang is slecht verstaanbaar en krachteloos. Een ander euvel is dat de liedjes erg veel op elkaar lijken en op den duur in elkaar over lijken te vloeien. Deze kampvuurmuzak is in kleine doses goed te pruimen, maar na drie nummers slaat de verveling genadeloos toe.

Recensent: Frank van de Ven