Counter Culture shorts nummer #87 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze zevenentachtigste editie van shorts vind je zeven mooie microreviews van de nieuwe albums van The Birthday Massacre, The Aligator Wine, Horrorwish, Nephylim, Kingsmen, All Time Low en Wolfheart.

The Birthday Massacre – Diamonds (98)
Als je het over onderschatte bands hebt, dan praat je over The Birthday Masssacre. Deze Canadees-Britse groep rond frontvrouw Chibi maakt Gothic metalpop. Kneiterharde gitaren worden gecombineerd met dikke synthesizer tonen en lieflijke vocalen. De melodieën blijven goed hangen en de riffs en hooks blijven ook gemakkelijk in je trommelvlies plakken. Deze formatie klinkt misschien lichtvoetig, maar tekstueel gezien valt er weinig te lachen. Dit is vrij duistere kost en duidelijk bedoeld als uitlaatklep voor Chibi. ‘Diamonds’ klinkt als een dwarsdoorsnede van alles wat deze gasten ooit maakten. Dat kun je een herhalingsoefening noemen, maar in het geval van deze unieke band is dat niet erg. Geen enkele groep klinkt namelijk als The Birthday Massacre.

Recensent: Frank van de Ven

The Aligator Wine – Demons Of The Mind (81)
Dit Duitse duo maakt psychedelische powerpop met een horrorsausje. Alsof The Doors met The Misfits aan het jammen zijn. Dit debuut klinkt zowel fris als nostalgisch. De zang van Thomas Teufel is bezwerend en beklemmend. Je wordt direct de muziek ingetrokken. Ook opvallend is dat dit niet als een tweemansformatie klinkt. ‘Demons Of The Wind’ klinkt als het werk van een volwaardige band. Vol, groots en meeslepend dus.

Recensent: Frank van de Ven

Horrorwish – No Place To Hide (72)
Atmosferische metal met verstaanbare schreeuwzang: zo kun je de sound van het Belgische Horrorwish het best en het kortst omschreven. De bandnaam verraadt al dat deze gasten geïnspireerd zijn door horrorfilms. Deze interesse komt terug in de teksten en de smaakvolle toetsen die voor een gothische en duistere sfeer zorgen. ‘No Place To Hide’ is geen onaardig debuut, maar mist punch. Met meer agressie in de zang of het gitaarwerk was deze plaat harder binnen gekomen. Het klinkt nu bij vlagen wat te onzeker. Benieuwd waar deze mannen in de toekomst mee op de proppen komen.

Recensent: Frank van de Ven

Nephylim – Severance Of Serenity (79)
Wat een debuut! Het Nederlandse Nephylim levert met ‘Severance Of Serenity’ een ronduit indrukwekkend visitekaartje af. Deze mannen spelen melodische deathmetal op hoog niveau. Denk aan het oude werk van Soilwork en In Flames. Naast de spetterende gitaarsolo’s, het strakke drumwerk en overtuigend rauwe schreeuwzang valt vooral de kristalheldere productie op. Alle instrumenten komen goed naar voren. Na het beluisteren van deze schijf verwacht je niet dat dit een release uit eigen beheer is. Zwaar indrukwekkende plaat!

Recensent: Frank van de Ven

Kingsmen – Revenge. Forgiveness, Recovery (77)
Kingsmen debuteert met snoeiharde metallic hardcore. Metalcore in de volksmond. Deze Amerikanen zijn overduidelijk boos en kanaliseren hun woede in compact gitaargeweld. Een formule die nog altijd werkt en overduidelijk nog jaren mee kan. Tenminste als deze zo goed wordt uitgevoerd als Kingsmen doet. Fans van bands als Hatebreed zullen dit album zeker trekken. Snel en fel.

Recensent: Frank van de Ven

All Time Low – Wake Up, Sunshine (65)
All Time Low is niet bang om veel galm te gebruiken. ‘Wake Up, Sunshine’ klinkt dan ook als een stadionrockalbum waar U2 jaloers op zou worden. Deze poppunkband schrijft anthems en wil dan ook groots en bombastisch voor de dag komen. Missie geslaagd. Het heeft echter wel in een uitputtingsslag geresulteerd, omdat elke track als een episch werkstuk wordt gepresenteerd. Verveling en vermoeidheid liggen op de loer. De nummers vloeien op den duur in elkaar over. Jammer.

Recensent: Frank van de Ven

Wolfheart – Wolves Of Karelia (84)
Het Finse Wolfheart maakt melodische deathmetal. De genrefan weet precies wat hij of zij kan verwachten. Gelukkig lost deze band alle beloftes probleemloos in. ‘Wolves Of Karelia’ is een goed in het gehoor liggende metalplaat vol toffe solo’s en retestrak drumwerk. Tekstueel gezien valt er ook te genieten, omdat deze formatie een vergeten slag bezingt waarom Finland zich ten tijde van de Tweede Wereldoorlog tegen de oprukkende Russen verdedigden. Naast een lekker potje headbangen biedt Wolfheart ook een interessante geschiedenisles aan.

Recensent: Frank van de Ven