Counter Culture shorts nummer #95 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze vijfennegentigste editie van shorts vind je vijf mooie microreviews van de nieuwe albums van Nasty, Four Stroke Baron, From Ashes To New, Eskimo Callboy, Skeletal Remains, Liquid Therapy, Dead Lord en Oceans Of Slumber.
Nasty – Menace (81)
Nasty is een Belgische metalcore band van de oude stempel. Geen clean vocals of synthesizers dus, maar een spervuur aan ratelende drums en hakkelende gitaren. De schreeuw zang klinkt oprecht pissig. ‘Menace’ is een snoeiharde plaat waar wanhoop en woede hand in hand gaan. Deze Zuiderburen weten waar een goede genre plaat aan moet voldoen.
Recensent: Frank van de Ven
Four Stroke Baron – Monoqueen (83)
Wat je mening over Four Stroke Baron ook is: je kunt niet ontkennen dat deze band een geheel eigen sound heeft. Deze gasten combineren noiserock met post-hardcore en hebben een new wave-crooner achter de microfoon gezet. Een opmerkelijke combinatie die wonderbaarlijk genoeg uitstekend werkt. Op ‘Monoqueen’ nemen deze muzikanten nummers van bands als The Beatles, CHVRCHES en Post Malone onder handen. De covers zijn vrijwel onherkenbaar. Het siert Four Stroke Baron dat ze geen klakkeloze herhalingsoefening uitvoeren maar de tracks geheel naar hun hand zetten. Leuke plaat voor avontuurlijk ingestelde muziekliefhebbers.
Recensent: Frank van de Ven
From Ashes To New – Panic (61)
Je kunt From Ashes To New als een nieuwe versie van Linkin Park of Papa Roach voor millenials beschouwen. Alle elementen waarmee deze bands beroemd en geliefd werden, zijn een op een gekopieerd door From Ashes To New. De clean vocals, het vleugje hiphop en het dotje elektronica: check, check en dubbelcheck! Helaas mist deze band de kwaliteiten van de grote voorbeelden. ‘Panic’ is erg bedacht en gemaakt. De aalgladde productie en het gebruik van autotune zijn daar mooie voorbeelden van. Deze band klinkt onoprecht. Dit is corporate rock zonder scherpe randjes en erger nog: zonder ziel.
Recensent: Frank van de Ven
Eskimo Callboy – MMXX (67)
Met ‘Hypa Hypa’ scoorde Eskimo Callboy een culthit. Deze Duitsers smeden het ijzer terwijl het heet is en persen er snel een EP uit waar de kitscherige kraker ook op staat. Eskimo Callboy laat verschillende kanten van zichzelf zien op deze schijf. De andere tracks variëren namelijk van metalpop met dikke synths (‘Dramaqueen’) tot softe boyband-esque ballads (‘Prism’). Dit Germaanse gezelschap wil een feestje bouwen en zoekt daarbij de grenzen van de goede smaak op. Als je snakt naar een pretentieloos tussendoortje dat dient als soundtrack voor een avondje comazuipen dan is dit je ding!
Recensent: Frank van de Ven
Skeletal Remains – The Entombment Of Chaos (80)
Skeletal Remains maakt deathmetal oude stijl. Lomp, smerig en hard: muziek die je in je maag voelt en primitieve gevoelens aanwakkert. Verrassen doet deze schijf niet, maar vermaken des te meer. Als je in de stemming bent voor een potje ouderwetsche deathmetal dan stelt dit wapenfeit geen moment teleur. Vakwerk!
Recensent: Frank van de Ven
Liquid Therapy – Breathe (70)
Het Belgische Liquid Therapy is een sympathieke band. Je hoort dat de leden plezier hebben in het maken van deze muziek. De tracks liggen goed in het gehoor, maar blijven niet hangen. Ook moet de zanger nog aan zijn Engelse uitspraak werken, want de standplaats van de groep is goed hoorbaar in de vocalen. Liquid Therapy is een goede opwarmer voor een headliner of op een braderie. Deze hardrock met grunge-sausje en heavy metal-afdronk zal vast bij veel mensen in de smaak vallen.
Recensent: Frank van de Ven
Dead Lord – Surrender (87)
Het Zweedse Dead Lord maakt groovy emotionele hardrock. Een van de grootste blikvangers daarbij is de bezwerende stem van Hakim Krim. Zijn vocalen trekken je direct de muziek in eb voordat je het weet, waan je je in de jaren zeventig. Tegelijkertijd is deze band helemaal van nu dankzij de heldere productie en de crunchy gitaren. ‘Surrender’ is een heerlijke gitaarplaat.
Recensent: Frank van de Ven
Oceans Of Slumber – Oceans Of Slumber (93)
Oceans Of Slumber vervaardigt dromerige rock die soms aan The Gathering doet denken. Verwacht meeslepende en dromerige composities waarin de emotionele vocalen en uithalen van Cammie Gilbert perfect bij aansluiten. ‘Oceans Of Slumber’ is een plaat waarnaar je moet luisteren en niet over moet lezen. Dit album sleept je direct de muziek in om je vervolgens pas los te laten als de lp of cd gestopt is met rondjes draaien. Intiem, imponerend en intens: Oceans Of Slumber zet de puntjes op alle i’tjes!
Recensent: Frank van de Ven