Counter Culture shorts nummer #105 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdenvijfde editie van shorts vind je negen mooie microreviews van de nieuwe albums van Big Big Train, Young Culture, Dirty Heads, Sleepwalker, Beyond Grace, Paradise Now, Caskets, GosT en Lorna Shore.

Big Big Train – Common Ground (81)
Als je van pakkende progpop houdt dan is het Britse Big Big Train je ding! Deze band doet soms denken aan hun landgenoten van Yes. Poppy melodietjes gaan hand in hand met sfeervolle soundscapes. Het resulteert in een plaat om je tanden in te zetten. Technisch, soms complex maar toch altijd toegankelijk. Knappe prestatie mannen!

Recensent: Frank van de Ven

Young Culture – Godspeed (61)
Zin in vrolijke poppunk, maar ben je wel al een dagje ouder en hoeft het niet meer zo hard voor je? Young Culture is er voor jou! Deze band klinkt als het (stok)oude broertje van State Champs. Het lijkt erop alsof deze groep er continu de handrem op heeft staan, waardoor al hun liedjes in midtempo voorbij kachelen. Gemoedelijk en gezapig. Met meer pit had dit een écht lekker plaatje kunnen zijn. Nu is het een nogal braaf bandje dat nooit voluit durft te gaan. Jammer.

Recensent: Frank van de Ven

Dirty Heads – The Best Of Dirty Heads (-)
De muziekindustrie verkeert in een transitie. Nu de albumverkopen drastisch dalen, zijn er andere manieren bedacht om de populariteit van artiesten en bands te meten. Airplay, downloads en nu dus ook muziekvideo’s die viral gaan. Neem nu ‘Vacation’ van Dirty Heads. Dit liedje ging viraal op TikTok en werd duizenden keren bekeken. Deze hit komt in twee versies voorbij (waarvan een met Patrick Monahan van Train op gastzang) op ‘The Best Of Dirty Heads’. Dit compilatiealbum geeft mooi aan waarom Dirty Heads in Amerika populair is. Deze zomerse cocktail van rock, hiphop en reggae ligt goed in het gehoor en doet bij vlagen denken aan Magic!

Recensent: Frank van de Ven

Sleepwalker – Alias (66)
Sleepwaker maakt moderne metal waar Amerikanen dol op zijn. Denk aan een kruising tussen Linkin Park, Tesseract en Disturbed. ‘Alias’ bestaat uit een mengeling van zachte, lieflijke vocalen met een paar strategisch geplaatste gitaarsolo’s in combinatie met een wall of sound. Elke track op dit album is bombastisch en groots. Op den duur is dat erg vermoeiend omdat deze gasten geen rustmomenten inlassen. Na het zoveelste inwisselbare stadion anthem blijf je murw gebeukt achter. Met een slimmere dosering had dit album beter gewerkt.

Recensent: Frank van de Ven

Beyond Grace – Our Kingdom Undone (71)
Oldschool deathmetal met politieke teksten? Yep, Beyond Grace doet het. Deze Britten gorgelgrommen hun ongenoegen over de staat van onze aardkloot in compacte gitaarherrie met een inktzwarte ondertoon. Oldschool deathmetal met inhoud dus. Toffe release.

Recensent: Frank van de Ven

Paradise Now – We Never Die (67)
Wat krijg je als je Enter Shikari en 30 Seconds To Mars vraagt om een mixtape te maken waarin ze hun liefde voor elkaar verklaren? Vast iets als Paradise Now! Deze poprock met metalen randje is voorzien van een toefje distortion en een snufje rave. De ietwat dunne zang blijft vlak, maar de eclectische genremix houdt je bij de les. Met een betere zanger kan deze band best nog eens groot worden!

Recensent: Frank van de Ven

Caskets – Lost Souls (83)
Wijlen Chester Bennington heeft miljarden mensen geïnspireerd. De zanger van Linkin Park bewees dat gevoelige vocalen en schreeuwzang prima samen kunnen en zelfs hits kunnen voortbrengen. De mannen van Caskets proberen het succes van Bennington & co te evenaren. Of dat lukt, is nog afwachten maar aan de kwaliteit van het gebodene ligt het niet! ‘Lost Souls’ laat zich beluisteren als de liefdesbaby van Linkin Park en Nothing But Thieves. Hemelse zang en verstaanbaar gebrul wisselen elkaar op organische wijze af. Caskets doet niet nieuws, maar wel een hoop goed! Fan van nu-metalcore doen er verstandig aan deze release te checken.

Recensent: Frank van de Ven

GosT – Rites Of Love And Reverence (79)
GosT maakt synthwave maar dan net even anders. Terwijl genregrondlegger Carpenter Brut voor dikke synths gaat en een cheesy jaren 80 jasje aantrekt, gooit GosT het over een andere boeg. Gitaren spelen een veel prominentere rol in het bandgeluid. ‘Rites Of Love And Reverence’ klinkt ruiger, lomper en harder dan de doorsnee synthwave. Het zorgt ervoor dat GosT zich onderscheidt van de concurrentie. Slim!

Recensent: Frank van de Ven

Lorna Shore – And I Return To Nothingness (89)
Wat doe je als je frontman ervan beschuldigd wordt zijn handen niet thuis te kunnen houden? Je dumpt hem en zorgt voor een meer getalenteerde vervanger. Deze strategie werkt, want Lorna Shore is erin geslaagd zich na een nare periode terug te vechten naar de top. Nadat CJ McCreery van seksueel wangedrag werd beticht, bonjourde zijn bandmaten hem eruit en werd Will Ramos ingelijfd. De nieuwe voorman bewijst zijn kunnen op deze EP. Wat een beest is deze man zeg! De intense vocalen zetten deze deathcore band opnieuw op de kaart. Ook het fenomenale drumwerk en de smaakvol ingezette keyboardpartijen geven deze band een geheel eigen smoel. Dankzij Ramos ziet de toekomst er weer goed uit voor deze gasten. Lorna Shore wil zich bewijzen en dat heeft geresulteerd in een beklemmende, compromisloze plaat.

Recensent: Frank van de Ven