Counter Culture shorts nummer #107 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdenzevende editie van shorts vind je tien mooie microreviews van de nieuwe albums van The Bots, Wilder, Kat von D., The Raven Age, Hawthorne Heights, Four Stroke Baron, Spirit Adrift, The Picturebooks, Insomnium en Liz Lawrence.

The Bots – 2 Seater (71)
The Bots maakt indierock met een dikke laag fuzz. Bij vlagen doet deze band aan The Get Up Kids denken. In tegenstelling tot eerder genoemde band slaagt The Bots er echter niet in om liedjes te maken die direct blijven plakken. ‘2 Seater’ ligt goed in het gehoor, maar weet nergens te raken. Jammer.

Recensent: Frank van de Ven

Wilder – Bad Bad Luck (67)
Wilder heeft behoorlijk wat raakvlakken met Tokyo Police Club. Net als die in de vergetelheid geraakte band vervaardigt Wilder vrolijke indierock met een licht postpunk sausje. Deze EP klinkt lekker zomers en nodigt uit om een lange autorit naar het strand te maken. ‘Bad Bad Luck’ is de perfecte soundtrack voor een roadtrip naar de zon.

Recensent: Frank van de Ven

Kat von D – Love Made Me Do It (91)
Beroemdheden die gaan zingen: geen aantrekkelijk idee! Jared Leto slaagde erin om naast zijn acteerwerk in Hollywood een carrière als zanger op te starten. ‘Zijn’ 30 Seconds To Mars scoorde een aantal hits en werd een succes. Keanu Reeves en Bruce Willis hadden hetzelfde idee, maar kwamen nooit zo ver. Nu probeert tattoo-icoon annex reality ster Kat von D. een zangcarrière van de grond te krijgen. Hopelijk lukt dat, want Von D. heeft met ‘Love Made Me Do It’ een erg gave plaat gemaakt! Postpunk meets gothpop. Je zou haar als de vrouwelijke tegenhanger van Matt Skiba kunnen beschouwen, want dit debuut doet aan het solowerk van de zanger van Alkaline Trio denken. Het is donker, maar ook dansbaar. Dit visitekaartje laat een zelfverzekerde zangeres horen die gelooft in haar kunnen. Deze schijf is een aangename verrassing!

Recensent: Frank van de Ven

The Raven Age – Exile (81)
Het Britse The Raven Age laat zich beluisteren als een kruising tussen Kensington en Shinedown. Deze stadionrock met een metalen randje weet te raken dankzij de intense zang en de melancholische sfeer. Juist de ietwat sombere ambiance geeft deze band een geheel eigen smoel.

Recensent: Frank van de Ven

Hawthorne Heights – The Rain Just Follows Me (76)
Toen intzwarte stijle lokken, handschoenen zonder vingertoppen, guyliner en zelfmedelijden in de mode waren floreerde Hawthorne Heights. Deze emoband is echter nooit zo groot geworden als Fall Out Boy of My Chemical Romance, maar over populariteit hadden deze mannen niet te klagen. De zoete emopop van deze gasten ging erin als koek, maar de laatste jaren is de hype rond deze muziekstroming gaan liggen. Dat weerhield Hawthorne Heights er niet van om stug door te gaan. ‘The Rain Just Follows Me’ klinkt wat minder energiek en jeugdig als eerder werk, maar het recept is hetzelfde gebleven. Felle riffs en lieflijke zang wisselen elkaar af. Daar is niets mis mee. Zeker niet als het zo vakkundig wordt uitgevoerd. In frontman JT Woodruff beschikt de band over een goede zanger. Toffe genreplaat.

Recensent: Frank van de Ven

Four Stroke Baron – Classics (86)
Het getuigt van lef om je derde studioalbum ‘Classics’ te noemen. Four Stroke Baron is dan ook een bijzondere band. Deze mannen doen waar ze zin in hebben en dat resulteert in een gaaf album waarin heavy metal, altrock en jaren 80 pop hand in hand gaan. Op de beste momenten klinkt dit album als een kruisbestuiving tussen Strapping Young Lad, The Cure en Dio! Devin Townsend tekende voor de productie en dat merk je. ‘Classics’ klinkt als een klok! Of dit een klassieker wordt, valt nog te bezien maar dat dit een volstrekt unieke plaat is staat buiten kijf!

Recensent: Frank van de Ven

Spirit Adrift – Forge Your Future (77)
‘Forge Your Future’ klinkt als de soundtrack van een willekeurige eighties actiefilm. Schurende gitaren, strakke drumpartijen en epische, euforische zang? Check, check en dubbelcheck! Spirit Adrift laat op deze EP drie classic heavy metal tracks horen die aan lang vervlogen tijden doen denken. Laat die nekblessure maar komen!

Recensent: Frank van de Ven

The Picturebooks – The Major Minor Collective (79)
Het adresboekje van The Picturebooks is niet alleen groot, maar ook nog eens indrukwekkend. Op ‘The Major Minor Collective’ draven een hoop vrienden van deze band op. Zo zingen en spelen onder meer Lzzy Hale (Halestorm), Neil Fallon (Clutch), Chris Robertson (Black Stone Cherry) en Dennis Lyxzén (Refused) mee op dit album. Het resulteert in een laidback bluesy album dat uitblinkt in creativiteit.

Recensent: Frank van de Ven

Insomnium – Argent Moon (86)
Als eenzaamheid een geluid had, zou het Insomnium heten. Soms voelt alleen zijn bevrijdend, maar het kan ook beklemmend of melancholisch zijn. ‘Agent Moon’ is een EP die draait om sfeer. Niet geschikt voor elke gemoedstoestand, maar als je zin hebt in sombere muziek dan is dit je ding. Deze band weet de juiste snaar te maken met hun sfeervolle muziek.

Recensent: Frank van de Ven

Liz Lawrence – The Avalanche (71)
Liz Lawrence klinkt als de elektronische evenknie van indierockster Petal. ‘The Avalanche’ bestaat uit introverte electropopliedjes met een melancholische toets. Sfeervol en poppy. Tekstueel gezien valt er een hoop te beleven, want Lawrence maakt van haar hart geen moordkuil. Als je van intelligente popmuziek houdt dan is dit een dikke aanrader!

Recensent: Frank van de Ven