Het is tegenwoordig hartstikke hip om als middelgrote band de samenwerking met een ander op te zoeken. In februari mochten Trivium en Heaven Shall Burn het Tilburgse poppodium met elkaar delen, en donderdagavond is het de beurt aan Lamb of God en Kreator. Opnieuw twee grootmachten uit de metal, die ieder op hun eigen manier Tilburg proberen te veroveren.

Kreator doet dat zoals gewoonlijk met heel veel theater. Aan de zijkanten van het podium hangen twee bebloede poppen aan een kruis, en halverwege de show verschijnen er opeens vier opgehangen christenen (?) aan het plafond. In combinatie met de vele vlammenwerpers en de zwarte confetti is het beslist geen gezellige boel bij Kreator. ,,We are one! Hail to the Hordes!”, schalt Miland ‘Mille’ Petrozza meermaals door de zaal. En zo ziet hij Tilburg ook: als een horde fans die hij koste wat het kost moet zien te overrompelen met snelle riffs en bijtende vocals.

Wie naar een concert van Kreator gaat, weet wat het kan verwachten: supersnelle rechtoe-rechtaan metal, wenkbrauwverbrandende vuurspuwers, overdreven rookblazers en oorverdovende confettibommen. Kreator levert een metalshow met alles erop en eraan. Meteen vanaf opener Hate Über Alles, een van de nieuwere tracks, verandert de 013 in een draaikolk. Petrozza bewijst zich tussen al die stampvoetende aanhangers opnieuw als een echte volksmenner. Voortdurend zweept hij de boel op, speelt hij de fans tegen elkaar uit en moedigt zelfs de mensen achterin de tent aan om mee te doen.

 

Lamb of God mag daarop het stokje overnemen en vanaf het eerste moment is eigenlijk al duidelijk dat het merendeel van de fans niet voor Kreator, maar voor deze Amerikanen zijn gekomen. De band stelt het geduld van de fans de afgelopen jaren dikwijls op de proef. Het is amper meer bij te houden hoe vaak het lammetje van god een concert in Nederland heeft geannuleerd. Maar nu zijn ze er dan eindelijk. ,,Now you got something to die for”, gromt Randy Blythe halverwege het concert.

Eerlijk is eerlijk: Lamb of God maakt hun feilloze live-reputatie meer dan waar. De show is echt retestrak. Iedere riff klopt en snijdt dwars door je ziel. En elke beat van werelddrummer Chris Adler komt aan als een mokerslag. Tussen al het muzikale geweld deinst zanger Blythe op en neer over het podium. Zoals altijd in een schuine, gebogen houding. De focus vol op de microfoon, met ijzige grunts die uit zijn maag lijken te komen. Zo zorgt het monsterlijke Walk With Me in Hell voor zowel kippenvel als voor angstaanjagende gedachtes.

Lamb of God put uit 10 fantastische albums en schommelt in de 013 tussen death, metalcore en groovemetal. Zonder al te groot theater zoals hun Duitse vrieneden van Kreator. Dus geen vlammen, confetti of overdreven lasers, maar de bal voor de volle honderd procent op de muziek. En in alle eerlijkheid komen ze daardoor ook als de winnaar uit de bus vanavond.