Counter Culture shorts nummer #122 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdtweeëntwintigste editie van shorts vind je vijftien mooie microreviews van de nieuwe albums van Gideon, Invent Animate, August Burns Red, Story Of The Year, Periphery, Kingsmen, Night Demon, Suicide Silence, Solence, Distant, Graphic Nature, Pierce The Veil, In Flames, Unto Others en OV Sulfur.
Gideon – More Power. More Pain. (66)
Mocht Slipknot erover nadenken om met pensioen te gaan dan staat Gideon in de startblokken om het over te nemen. Deze gasten hebben overduidelijk naar de iconische nu-metalband geluisterd en veel elementen ‘geleend’. Zo spannend als hun grote voorbeeld wordt Gideon echter nooit. Het maniakale van Slipknot komt niet naar boven, maar de schreeuwvocalen, elektronische toets en de lompe groove klinken bijna als een kopie. ‘More Power. More Pain’ is geen slechte plaat, maar het ontbreekt Gideon aan een eigen smoel. Nu luister je naar een soort Slipknot-coverband maar dan zonder de spanning van het origineel.
Recensent: Frank van de Ven
Invent Animate – Without A Whisper (77)
Heb je zin in filmische metalcore met een scheut djent? Zoek niet verder en speel ‘Without A Whisper’ af! Deze EP is voor genrefans niet te missen. Bij vlagen doet deze band denken aan Karnivool, maar dan in een metalcore-variant. Invent Animate heeft met Marcus Vik een goede zanger in de gelederen. Zijn zalvende passages dienen als een rustpunt voor het gitaargeweld en de schreeuwvocalen die erop volgen. Er is veel passie in deze schijf gestopt en dat voel je bij elke noot!
Recensent: Frank van de Ven
August Burns Red – Reckoning (81)
Het Amerikaanse August Burns Red is een instituut op metalcore-gebied. Deze mannen hebben een formule bedacht die ze bij elk album verfijnen. Je hoeft geen verrassingen te verwachten, maar je weet dat je vakwerk voor de kiezen krijgt. Slechte platen maakt August Burns Red namelijk niet. ‘Reckoning’ is opnieuw een fijn album dat zich als een grote liefdesbrief aan het genre laat beluisteren. De band trekt fel van leer en trakteert je op een bonk agressie en melodie.
Recensent: Frank van de Ven
Story Of The Year – Tear Me To Pieces (55)
Erg productief kun je Story Of The Year niet noemen. In het 28-jarig bestaan van deze band, werden er slechts zes studioalbums uitgebracht. Na een pauze van vijf jaar, ligt er eindelijk nieuw werk van deze Amerikanen in de platenzaak. ‘Tear Me To Pieces’ is een aardige poprockplaat, maar helaas niet meer dan dat. De liedjes klinken nogal doorsnee en heb je onder andere titels bij andere bands gehoord. Van een stel veteranen mag je meer verwachten. Ook zorgt de aalgladde productie ervoor dat alle scherpe kantjes eraf gevijld zijn en deze plaat ook tijdens de breakdowns ongevaarlijk klinkt. Zonde!
Recensent: Frank van de Ven
Periphery – Periphery V: Djent Is Not A Genre (82)
Veel muzikanten vinden het vervelend om in een vakje gestopt te worden. Sommige bands hebben er zelfs zo’n hekel aan dat ze er maar de draak mee steken. Neem nu Periphery. Deze gasten worden als één van de grondleggers van djent beschouwd, maar daar zijn de bandleden niet blij mee getuige de albumtitel ‘Periphery V: Djent Is Not A Genre’. Mensen vinden het fijn om te weten wat ze kunnen verwachten en daarom zijn genreaanduidingen juist zo prettig en tja… Periphery maakt nu eenmaal djent! Dit is technische metal met spannende jazzy uitstapjes en opnieuw slaagt Periphery erin om deze bijzondere genrecocktail catchy te laten klinken! Alles went dus ook djent!
Recensent: Frank van de Ven
Kingsmen – Diamondize (79)
Kingsmen is een rockband met een eigen wil. Een post-grunge track als ‘Dead Letter’ staat naast een nu-metal anthem als ‘Diamondize’ en wordt afgewisseld met een Disturbed-achtig nummer. Je weet niet wat je kunt verwachten! Deze variatie zorgt ervoor dat Kingsmen nooit saai wordt. Na vier tracks houdt de lol helaas op, want dan is de EP weer rond. Meer van dit graag!
Recensent: Frank van de Ven
Night Demon – Outsider (87)
De jaren 80 zijn populairder dan ooit! Series als ‘Stranger Things’ scoren als een tierelier en ook oude eighties-hits (hallo Kate Bush!) worden door een nieuwe generatie omarmd. Naast deze revival, bestaan ook moderne bands als Night Demon die klinken alsof ze veertig jaar geleden zijn opgericht. ‘Outsider’ laat zich beluisteren als een album dat begin jaren 80 werd opgenomen. Alleen de moderne productie verraadt de echte leeftijd van deze band. Nondeju wat klinkt dit lekker zeg! Ouderwetse gitaarsolo’s, pakkende melodieën en oprechte zang: alles zit hierin!
Recensent: Frank van de Ven
Suicide Silence – Remember… You Must Die (84)
Na een rampzalig verlopen flirt richting nu-metal in 2017 werkt Suicide Silence keihard aan het herstellen van hun imago. De band wil weer bekend staan als deathcore inovator. In 2020 verscheen ‘Become The Hunter’ waarin weer in compromisloze deathcore geïnvesteerd werd. De band won het vertrouwen weer een beetje terug en met ‘Remember… You Must Die’ verklaart de band de liefde aan hun fans van het eerste uur. Wat een lekkere bak teringherrie is dit zeg! Rustmomenten zijn er amper en als ze er zijn, voel je de volgende gitaarexplosie al opborrelen. Fijne plaat.
Recensent: Frank van de Ven
Solence – Hope Is A Cult (60)
Als je niet vies bent van een hoop bombast is Solence wat voor jou. Deze popband benadert elk liedje als een blockbuster in de stijl van Michael Bay: dosering of nuance is de vijand en je zintuigen worden continu aangevallen. ‘Hope Is A Cult’ is een muzikaal bombardement. Als je een doorgesnoven versie van Imagine Dragons kunt pruimen dan is dit je ding.
Recensent: Frank van de Ven
Distant – Heritage (82)
Distant is een Nederlandse deathcore band met een Slowaakse zanger achter de microfoon. Deze Alan Grnja is een beest! ‘Heritage’ is het derde studio album van deze formatie en in een rechtvaardige wereld betekent deze plaat de internationale doorbraak van deze gasten! ‘Heritage’ is een krachtig statement van een zelfverzekerd gezelschap. De tracks zitten goed in elkaar en gaan door de slim geplaatste tempowisselingen en subtiele elektronische toevoegingen niet vervelen. Elke track heeft wel iets speciaals te bieden. Of het nu om een bijzondere gastbijdrage gaat of een vette riff.
Recensent: Frank van de Ven
Graphic Nature – A Mind Waiting To Die (54)
Zoon: “Mama, ik wil de nieuwe plaat van Slipknot!” Moeder: “Die krijg je niet. We hebben al een Slipknot thuis.” Graphic Nature is de Slipknot die je al in huis hebt: een niet overtuigende kopie die het gewoon net niet is. Deze band probeert de gekte van Corey Taylor & co te vangen, maar slaagt daar nooit in. ‘A Mind Waiting To Die’ is veel quasi stoer geschreeuw, maar weinig wol. De band heeft weinig te zeggen en doet alleen maar denken aan hun grote inspiratiebron Slipknot. Die vergelijking verliest Graphic Nature op alle fronten.
Recensent: Frank van de Ven
Pierce The Veil – The Jaws Of Life (71)
Voor een scene band met zo weinig platen heeft Pierce The Veil toch een behoorlijke reputatie opgebouwd. De naam van deze groep komt regelmatig voorbij als referentiemateriaal en dat is knap als je nagaat dat deze rockband in hun zeventienjarig bestaan slechts vijf platen uitbracht. ‘The Jaws Of Life’ laat weten waar Pierce The Veil zijn populariteit aan heeft te danken: de liedjes! De nummers zitten goed in elkaar en blijven hangen. Leuke plaat.
Recensent: Frank van de Ven
In Flames – Forgone (97)
Het Zweedse In Flames is een band die graag met je verwachtingspatroon speelt. Krijg je oldschool melodeath, hardrock met een metalen randje of metalcore? Op het veertiende studioalbum van deze geweldenaren krijg je een beetje van alles. ‘Forgone’ laat zich beluisteren als een soort dwarsdoorsnede van het oeuvre van deze gasten. Wat opvalt, is dat deze plaat barst van de energie. Je hoort – nee, voelt – dat deze band er zin in heeft en het beste uit zichzelf heeft gehaald. De tracks zitten goed in elkaar en kenmerken zich door flitsend gitaarwerk en bevlogen zang. Prijsnummer ‘Meet Your Maker’ is wat ondergetekende betreft één van de beste nummers die In Flames ooit schreef: melodieus, fel, hard en een ongelooflijke oorwurm. Geweldige plaat!
Recensent: Frank van de Ven
Unto Others – Strength II… Deep Cuts (71)
Post-punk, gothrock en heavy metal komen samen in het bandgeluid van Unto Others. De eighties zijn duidelijk een grote invloed geweest op de muziek van dit gezelschap. De productie is dan weer helemaal van nu en klinkt kristalhelder. Unto Others heeft een uiterst herkenbaar geluid dat hen onderscheidend maakt. Dit tussendoortje is daarop geen uitzondering. Deze EP bestaat uit B-kantjes en demo’s die vooral voor diehard fans interessant zijn. Niet dat de nummers slecht zijn, maar het is duidelijk waarom ze de langspelers niet gehaald hebben. Ze steken net wat minder goed in elkaar als ander werk dat de volwaardige studioalbums haalde.
Recensent: Frank van de Ven
OV Sulfur – The Burden Ov Faith (84)
Nondeju! Je zou niet zeggen dat je met debutanten te maken hebt als ‘The Burden Ov Faith’ uit je speakers knalt. Dit eerste studioalbum van OV Sulfur blaakt van het zelfvertrouwen en laat een overtuigende cocktail van deathcore, blackmetal en metalcore horen. Bleeding Through en Bleed From Within kun je als referentiekader beschouwen. Deze gasten zijn echter een tandje harder en maken ook meer gebruik van keys. De tracks verschillen van elkaar, zodat verveling nooit op de loer ligt. Ook enkele gastbijdragen zorgen voor een fris geluid (Hoi Howard Jones!). ‘The Burden Ov Faith’ is een avontuurlijke plaat die genres overstijgt. Als je van extreme metal en van melodie houdt is dit een aanrader!
Recensent: Frank van de Ven