Voor het vierde jaar op rij trekt Counter Culture erop uit richting London. Camden Town om precies te zijn. Vier jaar terug startte hier een nieuw festival dat inmiddels een toonaangevende status in het underground rock wereldje heeft. In onze preview kon je al lezen dat het festival grootser uitpakt dan ooit tevoren. Met de line-up van dit jaar is het dan ook geen wonder dat het festival ruim van te voren volledig is uitverkocht.
Tekst: Guy Thewissen | Foto’s: Reno van der Looij
Mede door het toevoegen van KOKO op de slotdag, zijn er dit jaar wederom meer kaarten verkocht. Die drukte laat zich op vrijdag al merken wanneer er bij Iron Walrus in de kleine bovenzaal van The Blackheart werkelijk geen doorkomen aan is. Mensen staan tot op de trappen te hopen om nog binnen te komen. Een euvel wat zich vaker voordoet dit weekend (onder andere bij Jemery Irons & the Ratgang Malibus). Het kleine zaaltje wordt vooral uit nostalgische overwegingen gehandhaafd. Voor Desertfest in deze opzet echter niet geschikt. Gelukkig maakt de uitstekende bierkeuze in The Black Heart veel goed.
Sterk programma @ Electric Ballroom
Dan is de Electric Ballroom een klein stukje verderop in de wijk een stuk beter geschikt. Floor mag het spits afbijten en doet dat helaas erg statisch. De doom is nu niet geschikt voor een uitbundige show, maar live komen de songs tekort om daadwerkelijk te boeien. Tourmaatjes van Minsk daarentegen spelen The Underworld (de derde zaal op deze vrijdag) met hun psychedelische postmetal/sludge wel helemaal plat. Wat een contrast in dynamiek en beleving.
Terug in de Electric Ballroom maakt The Atomic Bitchwax vooral een solide indruk. Niks aan de hand retrorock waar het prettig een biertje bij drinken is. Zet dat biertje maar aan de kant wanneer Orange Goblin het podium bestijgt. De Engelse stonerrockers spelen een thuiswedstrijd waarbij voor het eerst de zaal helemaal los gaat dit weekend. De zaterdag wordt vervolgens afgesloten door een ontketend Red Fang die met klasse songs al ‘Wires’, ‘Into the Eye’ en ‘Prehistoric Dog’ zorgen voor de mafste pit van het hele weekend. Enkel bij de twee nieuwe, nog niet uitgebrachte, tracks komt het publiek even op adem. Wat een show om de vrijdag mee af te sluiten.
Ook de zaterdag kent de Electric Ballroom een zeer interessante line-up. Als opener fungeert een trio uit IJsland. De gastjes van The Vintage Caravan hebben een reputatie die ze is vooruit gesneld aangezien de zaal gewoon vol staat op dit vroege tijdstip. En dat is niet onterecht aangezien deze jonkies één van de beste shows van het weekend weggeven boordevol klassieke retrorock, vurige solo’s en een heerlijk enthousiasme. De statische opstelling van het Amerikaanse Lo-Pan is dan weer even wennen met een zanger bijna verstopt in het donker schuin achter de drums en een bassist die niet van z’n plek wijkt. Instrumentaal staat het echter prima, zonde dat de zang verzuipt in mix.
Brant Bjork behoeft vervolgens geen introductie. De voormalig Kyuss en huidig Vista Chino drummer brengt vandaag samen met zijn The Low Desert Punk Band als zanger/girtarist vooral veel werk van het recent uitgebrachte ‘Black Flower Power’ en doet dat werkelijk subliem. Dit optreden is heerlijk genieten en de van oorsprong geboren drummer Bjork staat meer dan zijn mannetje als frontman. Zo relaxt als Brant Bjork, zo boos is daarna Eyehategod. De NOLA metal band (New Orleans scene) trekt de registers flink open om Red Fang als afsluiter van de vrijdag te doen vergeten. Helaas gaat ze dat deze zaterdagavond niet lukken. Daarvoor beschikt de band simpelweg niet over voldoende gevarieerd materiaal. Goed is de set vol lompe sludge metal zeker, echt memorabel wordt het helaas niet.
Legendarische KOKO
Naast vaste venues als Electric Ballroom, The Underworld en The Black Heart, is dit jaar KOKO toegevoegd op de zondag. KOKO boodt hier onderkomen aan 1500 festivalgangers die getrakteerd werden op een uitstekend geluid in een wel hele gave omgeving. My Sleeping Karma, Karma to Burn en SLEEP staan geprogrammeerd die dag in dit indrukwekkende, uit 1900 daterend, theater complex. De houten met rood & goud versierde etages die voorzien zijn van gietijzeren balustrades, maakt KOKO toch wel tot een van de mooiste locatie die wij ooit betraden. Wellicht betaalt dit zich terug indirect terug in de prijs van een consumptie, want je betaalt als snel 5 GBP (een slordige 7 EUR dus) voor een naar onze smaak zeer middelmatig half litertje bier.
De Duitsers van My Sleeping Karma doen waar ze bekend om staan; een sfeervolle psychedelische (stoner)rock set neerzetten. De aankondigingen in het Engels met een zwaar Duits ‘allo allo’ gehalte zijn overigens hilarisch. Karma to Burn dan. Ook instrumentaal, maar toch totaal anders. Het Amerikaanse drietal trekt alle registers open om zo hard mogelijk te rocken. Dikke riffs en een vette ritmesectie maken dit een erg fijn optreden
We verlaten de KOKO deze dag tussentijds onder andere nog voor een lompe hillbilly set van BOAR XII in The Purple Turtle en knalhard intens optreden van Satanic Dystopia in The Black Heart om op tijd weer terug te zijn voor SLEEP. De KOKO barst werkelijk bijna uit z’n voegen aangezien nagenoeg iedereen deze legendarische helden (samen met Kyuss toch wel 1 van de pioniers uit de stoner rock) uit San José, VS wil zien. Heel dynamisch en intens wordt het helaas niet, maar SLEEP heeft nog altijd voldoende klasse songs om een heel optreden te boeien.
Eigen identiteit en unieke sfeer
Met slechts 2.000 beschikbare tickets (uitverkocht huis!) weet dit driedaagse festival haar eigen identiteit te houden. Van exponentiële groei wil men niets weten en past veranderingen op kleine schaal toe in het kader van verbeteren. Naast vloeibare versnaperingen was het dit jaar ook mogelijk om bij The Black Heart te genieten van een hap Thaise curry of een BBQ grilled Beefburger die de 6 GBP meer dan waard was (who needs Mc Donalds, right?!).
De unieke ligging (hartje Camden met legio andere pubs, restaurants en markjes), prima bereikbaarheid (met de Underground), karakteristieke veneus (die prima op loopafstand van elkaar liggen), uiteenlopende interessante acts (grote als kleine namen in verschillende rock/metal genres) en over het algemeen bijzonder ontspannen bezoekers maakt Desertfest tot een wederkerend must visit festival in our book.
[fbalbum url=https://www.facebook.com/media/set/?set=a.878978845473494.1073741892.453877017983681&type=3]