Counter Culture shorts nummer #34 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze vierendertigste editie van shorts vind je zes mooie microreviews van de nieuwe albums van Cold Black, The Color Wild, Siamese, Man With A Mission, Iced Earth en The Lurking Fear.
Cold Black – Circles (81)
Het Deense Cold Black maakt elektronische post-hardcore met pit. Gelikt, maar net niet te soft. Zeg maar een spicy versie van het oude Linkin Park. De fraaie (emo)zang valt in positieve zin op. De vocalen zijn gevoelig zonder klagerig te worden. Ook de balans tussen hard en zacht overtuigt. De band is niet bang om af en toe op de rem te trappen en mellow stukken te presenteren. Juist door rustpunten in te lassen, komen de hardere stukken nog beter binnen. Fans van poprock met een bite worden op hun wenken bediend. Leuke plaat!
Recensent: Frank van de Ven
The Color Wild – Clean (76)
Het Amerikaanse The Color Wild grossiert in zomerse popmuziek. ‘Clean’ bestaat uit een frisse cocktail van upbeat springerige Top 40 deuntjes. De band slaagt erin om de energie erin te houden en voorkomt inkakmomentjes. Erg knap. Ideale soundtrack voor een reis naar het strand. The Color Wild klinkt als het brave neefje van Mutemath. Je kunt slechtere referenties krijgen.
Recensent: Frank van de Ven
Siamese – Shameless (87)
Als je zoekt naar broeierige eighties rock met een moderne productie dan is Siamese vast je ding. Dit gezelschap heeft goed geluisterd naar deuntjes uit de jaren 80. Grootse refreinen en bombastische, passionele zang wisselen elkaar af. ‘Shameless’ klinkt episch, maar gaat nooit zo over de top als een band als Imagine Dragons wel doet. Het melodrama blijft binnen de perken. In een rechtvaardige wereld komen de singles van deze band in de Top 40. Dit debuut zit goed in elkaar. Siamese heeft een herkenbaar geluid, maar slaagt er tegelijkertijd in om toch uniek te klinken. De combinatie van eighties pop, pittige rock en een moderne presentatie is meeslepend.
Recensent: Frank van de Ven
Man With A Mission – Dead End In Tokyo (78)
Uit Japan komt Man With A Mission. Deze formatie maakt hardrock die zo op de radio kan. De Engelse uitspraak van deze gasten is erg goed (wat vrij uitzonderlijk is voor Aziatische bands). Wat deze groep onderscheidt van de concurrentie is de toevoeging van Japanse zanglijntjes. Van verstaanbaar naar onverstaanbaar dus. De bombast wordt niet geschuwd en soms klinkt de band behoorlijk theatraal. Dat de band niet vies is van een beetje melodrama blijkt uit het feit dat de leden tijdens optredens wolvenmaskers dragen.
Recensent: Frank van de Ven
Iced Earth – Incorruptible (91)
Het twaalfde studioalbum van Iced Earth bevat weer kwalitatief hoogstaande heavy metal zoals je die tegenwoordig weinig hoort. Deze Amerikanen laten zich beïnvloeden door grootmeesters als Judas Priest, Iron Maiden en het oude Metallica. ‘Incorruptible’ klinkt euforisch en zelfverzekerd. Alles klopt: van de sterke, opzwepende zang tot aan de galopperende gitaren. Deze band heeft nog geen enkele slechte plaat uitgebracht en ook dit wapenfeit stelt niet teleur. Elke headbanger (met of zonder haar) zal nekpijn krijgen van dit album!
Recensent: Frank van de Ven
The Lurking Fear – Out Of The Voiceless Grave (77)
Als de bandnaam en de albumtitel nog niet duidelijk genoeg zijn, laat de eerste track er geen enkel misverstand over bestaan: The Lurking Fear is een onvervalste deathmetalband. Openen met een spookhuisgeluid en krakende deuren verraadt wat je kunt verwachten: oldschool gitaarherrie vol schreeuwvocalen, een duistere sfeer en smerig gitaarspel. Deze supergroep bestaat uit leden van At The Gates, The Haunted en Disfear. De invloeden van eerder genoemde bands zijn duidelijk hoorbaar. Fans van die bands zullen deze schijf wel kunnen waarderen. Verwacht geen verrassingen, maar ‘gewoon’ degelijke deathmetal zoals deze begin jaren 90 van de vorige eeuw werd gemaakt.
Recensent: Frank van de Ven