Bleeding Gods heeft met ‘Dodekathlon’ een episch metalmeesterstuk op de wereld losgelaten. De Nederlandse trash/black metalband vertelt op dit grootse conceptalbum het verhaal van Hercules. Behalve op tekstueel vlak valt er op muzikaal gebied heel wat te beleven. Bassiste Gea Mulder vertelt meer over de totstandkoming van deze fijne schijf.
Hoe kwamen jullie op het idee om de Griekse mythologie als leidraad te gebruiken?
“Sinds de oprichting van Bleeding Gods putten we inspiratie uit mythen, geschiedenis en religies. Op ons debuut ‘Shepherd of Souls’ kozen we voor meerdere onderwerpen en hebben we onder andere de Maya’s, Griekse goden en Mesopotamië behandeld. Voor de opvolger ‘Dodekathlon’ wilden we één onderwerp behandelen en een conceptplaat schrijven. Onze zanger Mark kwam met het idee van de ‘Twaalf Werken van Hercules’, een oude en beroemde Griekse mythe. Het mooie aan dit verhaal was, is dat we een uitdaging voor onszelf creëerde. We moesten de lat hoger leggen en een dozijn tracks schrijven die naadloos op elkaar aan zouden sluiten. Zowel muzikaal als tekstueel.”
Wat maakt deze oude verhalen zo boeiend voor jullie en hoe zagen jullie deze mythologie voor je als conceptalbum?
“Met verschillende verhalen zoals mythes, maar ook geschiedkundige verhalen, kun je veel doen. Zowel muzikaal als tekstueel. We willen niet de zoveelste metalband zijn die over oorlogen of over Vikingen verhaalt. Alles is al een keer gedaan en wij vonden dit een vrij origineel concept.”
Was het moeilijk om dit album te maken?
“Het was wel een flinke uitdaging. We moesten rekening houden met bepaalde fragmenten uit een verhaal van iedere track. Als een ‘Werk’ niet heel opwindend was, moesten wij ervoor zorgen dat het juist wel spannend werd. Je moet de luisteraar immers blijven boeien. Dat kan bijvoorbeeld door een heftig stuk te schrijven met een blastbeat als leidraad. Een andere optie is om ervoor te zorgen dat er een intermezzo met cleane of klassieke gitaren komt. We schreven gedurende een periode van anderhalf tot twee jaar zo’n zestien tot achttien nummers voor dit album. Daar hebben we flink aan geschaafd totdat we de puntjes op de i hadden gezet. Sommige tracks hebben we weggegooid, omdat ze niet bij de rest pasten. Ook hebben we riffs omgebouwd, waardoor Mark zijn zanglijnen daarop aan moest passen. De grootste uitdaging was om twaalf nummers te schrijven die perfect op elkaar aansloten en een compleet verhaal vertelden.”
Hoe brengen jullie het grootse geluid van deze plaat naar concertzalen?
“Mede doordat we exact hetzelfde gitaargeluid neerzetten als dat we op de plaat hebben gebruikt, gaat dat lukken. We hebben namelijk onze eigen amps voor de opnamen gebruikt in plaats van voor een geluid te kiezen dat we niet op het podium kunnen reproduceren. Daarnaast lopen alle orkestrale partijen live mee en kent onze geluidsman de band als geen ander qua sound. Dat tezamen brengt ons grootse geluid ook live goed over. Daarnaast wil het oog ook wat dus maken we gebruik van een gevarieerde podiumaankleding.”