Counter Culture shorts nummer #39 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze negenendertigste editie van shorts vind je vier mooie microreviews van de nieuwe albums van Emery, Bleeding Gods, Lionize en Various Artists.
Emery – Revival: Classic Reimagined (87)
Je moet het als band maar durven om geliefde klassiekers in een nieuw jasje te steken. Vaak pakt zo’n nieuwe insteek niet al te best uit, want trouwe fans beschouwen elke vorm van verandering als heiligschennis. Emery heeft daar echter schijt aan en heeft oude krakers als ‘The Ponytail Parade’, ‘Studying Politics’ en ‘Under Serious Attack’ zodanig verbouwd dat de tracks bijna onherkenbaar zijn. De rustige, melancholische insteek geeft de muziek een geheel nieuwe lading. Daarnaast komen de meerstemmige vocalen keihard binnen. Emery kan op twee topzangers rekenen wiens stemmen perfect op elkaar aansluiten. ‘Revival: Classic Reimagined’ is een gedurfd experiment dat erg goed uitpakt. Deze muzikale hervertelling verdient je aandacht!
Recensent: Frank van de Ven
Bleeding Gods – Dodekathlon (84)
Wat. Een. Plaat! Wat Bleeding Gods op ‘Dodekathlon’ neerzet is ronduit episch. Deze schijf combineert trash, black en melodic deathmetal met invloeden uit de klassieke muziek en dat resulteert in een overdonderende geluidscocktail. Op dit tweede wapenfeit van dit Nederlandse collectief komen verschillende genres op een organische manier samen. Dit conceptalbum verhaalt over een vertelling uit de Griekse mythologie en wordt op intense manier voorgebruld door Mark Huisman. Met een koptelefoon op waan je je direct in de duistere godenwereld. Naast de indrukwekkende vocalen vallen ook het retestrakke drumwerk en de toffe gitaarsolo’s op. Erg fijne schijf dit!
Recensent: Frank van de Ven
Lionize – Nuclear Soul (67)
Wie heeft bedacht dat rockmuziek niet mag swingen? Lionize zeker niet! Deze band doet er alles aan om de luisteraar uit zijn of haar luie stoel te krijgen en te laten dansen. Een nobele poging die niet even goed uitpakt. ‘Nuclear Soul’ heeft een een opzwepende vibe en gave melodielijntjes. Een orgel zorgt voor een sixties en seventies feel. Lionize slaagt er echter niet in om de aandacht gedurende de gehele linie vast te houden. Daarvoor is de zang te dun. Ook vloeien de nummers na verloop van tijd in elkaar over. Aardig album, maar niet meer dan dat.
Recensent: Frank van de Ven
Spawn (Again): A Tribute To Silverchair – Various Artists (61)
Silverchair was een redelijk populaire grungeband, maar is in de loop der jaren in de vergetelheid geraakt. ‘Spawn (Again): A Tribute To Silverchair’ is een ode aan deze formatie. Moderne bands nemen de muziek van dit Australische collectief onder handen en drukken een eigen stempel op de nummers van Silverchair. Een leuk idee dat helaas geen noemenswaardige schijf oplevert. De halfbakken metalcore uitvoering van ‘Tomorrow’ door The Amity Affliction raakt kant noch wal. De screams voegen niets toe en de brave clean vocals maken het er niet beter op. Het female fronted Tonight Alive presteert beter met het energieke ‘Without You’ dat echt beklijft door de krachtige zang en het catchy gitaarspel. Ocean Grove verandert een grunge track in een duister metalnummer, terwijl Hands Like Houses zich verslikt in het pathetisch gezongen ‘Ana’s Song’. Wisselvalligheid troef.
Recensent: Frank van de Ven