Counter Culture shorts nummer #112 alweer. Geen zin om complete albumreviews met hele lange lappen tekst te lezen? Dan hebben wij de shorts voor je. In deze honderdentwaalfde editie van shorts vind je dertien mooie microreviews van de nieuwe albums van Belmont, Bloodywood, Dead Lord, Slaegt, Bitter Branches, Telltale, Set It Off, Glacier Veins, Cruel Intentions, Drug Church, Wolves At The Gate, Ignite en Night Demon.
Belmont – Aftermath (81)
Belmont maakt ‘ouderwetsche’ skatepunk met een paar scherpe metalriffs. Denk aan een caloriearme versie van A Wilhelm Scream. Dat klinkt misschien alsof je naar een zouteloze kopie gaat luisteren, maar dat is dus niet zo! ‘Aftermath’ kenmerkt zich door oprechte liefde voor het genre en bevat een paar smakelijke hitjes. Luister tijdens een autorit maar eens naar ‘Bowser’s Castle’ en probeer je dan maar eens aan de maximum snelheid te houden!
Recensent: Frank van de Ven
Bloodywood – Rakshak (91)
Originaliteit is een groot goed. Het is lucratiever om een geliefd kunstje na te doen dan om wat nieuws op de wereld los te laten. Je weet immers niet hoe het ontvangen wordt. Bloodywood kiest vol overgave voor die laatste optie en vermengt nu-metal met Indiase instrumenten. Alsof System Of A Down met een lokale groep uit India in de studio is gaan zitten! ‘Rakshak’ is een bijzondere plaat die het Westen en Azië samenbrengt en voor een geweldige smeltkroes van invloeden zorgt. Het is lomp, rauw, spiritueel én pakkend! Bloodywood is een oerkracht en sleept je direct mee in een volstrekt unieke wereld waar sitars en breakdowns elkaar ontmoeten. Deze band moet je gewoon ervaren.
Recensent: Frank van de Ven
Dead Lord – Dystophia (76)
Dead Lord is te laat geboren. Deze gasten hebben zich duidelijk laten beïnvloeden door Ozzy Osbourno en Dio. ‘Dystophia’ staat uit atmosferische heavy metal die recht uit de eighties lijkt te komen. Soms is het bijna een pastiche te noemen (en dat is als compliment bedoeld). Houd je van dit genre dan is deze EP zeker het beluisteren waard!
Recensent: Frank van de Ven
Slaegt – Goddess (77)
Het bandgeluid van Slaegt laat zich omschrijven als een voorzichtige eerste date tussen deathmetal en heavy metal. Het contact verloopt een beetje onwennig maar er hangt duidelijk spanning in de lucht. Er gaat wat gebeuren en die hint naar een eerste zoen is enorm sterk! Slaegt brengt doodsgraversvocalen samen met oldschool heavy metal melodieën. Deze kruisbestuiving werkt niet altijd, maar intrigeert wel. Het duurt een paar luisterbeurten voordat het kwartje valt. ‘Goddess’ is een opmerkelijk album dat prikkelt.
Recensent: Frank van de Ven
Bitter Branches – Your Neighbors Are Failures (76)
Voor logge, intense hardcore moet je bij Bitter Branches zijn. ‘Your Neighbors Are Failures’ is een plaat waar de wanhoop, woede en frustratie vanaf druipt. Dit is geen gemakkelijk album, maar een inkijkje in de ziel van een verbitterd mens. De bijtende vocalen in combinatie met de droge en logge instrumentatie komt keihard binnen.
Recensent: Frank van de Ven
Telltale – Lie Your Way Out (56)
De inspiratiebronnen van ‘Lie Your way Out’ zijn overduidelijk. Het oeuvre van Fall Out Boy en My Chemical Romance is hoorbaar vaak gedraaid in huize Telltale. Deze emopop wordt netjes gearticuleerd (zodat iedereen de scherp bedoelde teksten kan verstaan) en vol galm gezongen. Ietwat hysterisch en een tikkie gedateerd, maar voor fans van deze stroming zeker de moeite waard!
Recensent: Frank van de Ven
Set It Off – Elsewhere (61)
Als Fall Out Boy (zijn ze weer!) en Panic! At The Disco een kind zouden krijgen, zou het Set It Off zijn. ‘Elsewhere’ laat zich beluisteren als een kruising tussen eerder genoemde bands maar dan nóg gladder. De liedjes zijn mierzoet en het melodrama is alom vertegenwoordigd. Beetje fout, maar op zijn tijd ook lekker.
Recensent: Frank van de Ven
Glacier Veins – Lunar Reflection (79)
Het is al een behoorlijke tijd stil rond Tonight Alive. Glacier Veins lijkt in het gat te springen dat de band rond Jenna McDougall heeft achtergelaten. De vocalen van Malia Endres worden gebundeld met dromerige rock. Alsof Tonight Alive met Minus The Bear in de studio aan het jammen is. Endres is niet zo’n krachtige zangeres als McDougall, maar ze beschikt over een aardig bereik. ‘Lunar Reflection’ is een sfeervolle plaat die liefhebbers van dromerige gitaarmuziek wel zal smaken.
Cruel Intentions – Reapercussion (87)
Heb jij je wel eens afgevraagd hoe een punkversie van Guns ’N Roses zou klinken? Cruel Intentions is het antwoord op die vraag! Deze gasten maken sleazy punkrock met een vleugje metal. De vaart zit er goed in en elk nummer schreeuwt erom keihard meegeblèrd te worden. Lekkere feestplaat!
Recensent: Frank van de Ven
Drug Church – Hygiene (88)
In een rechtvaardige wereld wordt Drug Church de nieuwe Nirvana! Deze band maakt pakkende popsongs die bestrooid worden met een laag distortion en voorzien zijn van beklijvende zang. ‘Hygiene’ klinkt zelfverzekerd en groots. Deze band is in topvorm en overduidelijk klaar om de wereld te veroveren. In vergelijking met voorganger ‘Cheer’ (uit 2018 alweer) is het duidelijk dat deze gasten op vocaal en muzikaal vlak een gigantische groei hebben doorgemaakt.
Recensent: Frank van de Ven
Wolves At The Gate – Eulogies (74)
Sommige bands hebben overduidelijk talent, maar slagen er niet in om boven de grijze middenmoot uit te stijgen. Wolves At The Gate is daar het perfecte voorbeeld van. Deze groep heeft wat weg van Parkway Drive en As I Lay Dying, maar mist de X-factor. ‘Eulogies’ is een prima genreplaat, maar er zit zoveel meer potentie in deze gasten! Je hoort dat deze muzikanten geloven in wat ze doen en dat dit meer dan werk voor ze is. Toch weet deze band nooit echt te raken, omdat ze vooral op andere bands willen lijken. Jammer! Hopelijk neemt Wolves At The Gate de volgende keer de tijd om met écht een toffe release op de proppen te komen.
Recensent: Frank van de Ven
Ignite – Ignite (78)
Ignite zonder Zoli Téglás: het klopt niet. Deze man is onlosmakelijk verbonden met deze melodische hardcore band. Het is ronduit vreemd om deze groep met een andere zanger te horen. Ignite klinkt zeker niet als een compleet andere band, want deze mannen grossieren nog steeds in aanstekelijke hardcore punk met een dikke toef melodie. Dit titelloze album markeert een nieuw hoofdstuk voor deze veteranen. Eli Santana is een bekwame vocalist die zich uitstekend van zijn taak kwijt. Toch mist het heilige vuur dat Téglás Ignite bracht.
Recensent: Frank van de Ven
Night Demon –Year of the Demon (83)
Deep Purple meets Ozzy Osbourne. Night Demon maakt oldschool heavy metal met flitsend gitaarwerk en een epische sfeer. ‘Year Of The Demon’ klinkt zowel vertrouwd als fris. Dat ligt onder meer aan de heldere productie die alle instrumenten goed naar voren laat komen. De solo’s zijn zeer smakelijk en de riffs idem dito! Heel fijn album dat oude tijden doet herleven.
Recensent: Frank van de Ven