Dir En Grey is een bijzondere band. Deze Aziatische formatie heeft op eigen kracht een doorbraak in het Westen weten te forceren. Erg knap als je nagaat dat er in het Japans gezongen wordt. Inmiddels ligt het briljante ‘Arche’, alweer het negende studioalbum van dit collectief, in de winkel. Bassist Toshiya vertelt er meer over.

Het nieuwe wapenfeit heet ‘Arche’. Dat woord betekent ‘oorsprong’. Hoe verklaar je deze albumtitel?
Toshiya: “Het lijkt wel alsof we naar dit punt geleid werden door een hogere macht. De albumtitel geeft weer waar de band op dit moment staat. We kijken achterom en zien onze voetafdrukken in het zand staan. We kunnen daardoor herleiden waar we vandaan komen. We blikken terug op de totstandkoming van Dir En Grey. We herdenken de oorsprong van de band. ‘Arche’ dekt de lading van die zoektocht.”

Je schotelt de luisteraar opnieuw zware kost voor. Ook de luisteraar die geen Japans verstaat, zal de pijn in de stem van Kyo horen. De gitaren lijken te janken en de sfeer is ronduit depressief. Is het eigenlijk wel leuk om in deze band te zitten?
Toshiya: “Als we onze albums produceren, ervaren we gelijktijdig plezier en droefenis. Gemakkelijk is het maken van deze muziek niet altijd, maar we moeten door. Dir En Grey bestaat niet om onze fans te bedienen of platenmaatschappijen bezig te houden. Deze band bestaat omdat de leden dat willen. Soms lijkt het wel op exorcisme. Een psycholoog zou dat proces wellicht als een ‘catharsis’ omschrijven. Dat snap ik wel, want het maken van platen voelt voor mij ook als een emotionele zuivering. Sterke gevoelens als verdriet, angst, medelijden of zelfs gelach wisselen elkaar af. Iedereen gaat tot het uiterste en gaat net zolang door tot al zijn demonen zijn uitgedreven.”

Jullie fanbase bestaat uit mensen uit Azië, Amerika en Europa. Houd je daar rekening mee tijdens het schrijven?
Toshiya: “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat de mening van de luisteraars geen enkele rol speelt bij het maken van muziek. Op de achtergrond speelt de visie van het publiek zeker mee, maar dat weerhoudt ons er niet van om de muziek te maken zoals wij dat willen. Het heeft geen zin om een album te produceren waarin we zelf niet geloven. Wij moeten die nummers avond na avond spelen. Het is dan ook essentieel dat je tracks maakt die je zelf graag hoort en speelt. Muziek is niet gebonden aan grenzen of landen. Dir En Grey is niet alleen voor Aziaten, Europeanen of Amerikanen. Ik hoop dat ons werk mensen aanspreekt. Waar ze vandaan komen, maakt niets uit. Muziek is emotie en emoties zijn universeel.”

Elk album verschilt ontzettend veel van elkaar. Bestaat de angst om de luisteraar van het eerste uur van je te vervreemden?
Toshiya: “Nee. Daar houden we ons ook totaal niet mee bezig. Mensen veranderen en hun overtuigingen en smaak dus ook. Wat niet verandert, is Dir En Grey. De vijf leden blijven bij elkaar en we gaan door met musiceren. Als deze samenwerking spaak loopt, moet je je zorgen gaan maken.”

Is er een verschil tussen Japanse en Westerse fans op het gebied van publieksparticipatie tijdens optredens?
Toshiya: “Als er al verschillen zijn, ligt dat aan de lucht, taal en cultuur van de desbetreffende landen. Dat soort zaken is onbelangrijk voor ons. Onze fans zijn gelijk voor ons. We zijn elkaars gelijken en allemaal mensen.”

Wat is de vreemdste vraag die een journalist je ooit gesteld heeft en wat was daarop je antwoord?
Toshiya: “Ik denk dat dit toch wel de meest vreemde vraag is die me is voorgelegd! Dit antwoord is het antwoord op je vraag. Doe er mee wat je wilt.”