Wat een mooi affiche voor liefhebbers van poppunk uit de zeroes: Yellowcard en Zebrahead staan samen op de planken van de Haarlemse Patronaat. Deze twee Amerikaanse bands hebben de handen ineen geslagen voor een eenmalige gezamenlijke show. Zebrahead staat genoteerd als special guest, maar met een uur speeltijd en een publiek dat van beide bands geniet, mag je gerust spreken van een coheadlineshow.

Het Californische Zebrahead kende in 2000 hun doorbraak met hun tweede album en gelijknamige hitsingle Playmate Of The Year. Vijftien jaar later is de band toe aan hun eerste greatest hits album. Ook werd onlangs The Early Years – Revisited uitgebracht (check hier onze review!), waarop de mannen tracks uit de beginjaren van hun carrière nieuw leven inblazen. Reden genoeg om weer eens langs de zalen te trekken, al beperkt deze Europese zomertour zich voor nu tot de Duitse duofestivals Rock Am Ring en Rock Im Park, en dus ook Haarlem.

Zebrahead is een partyband pur sang. De heren maken veel flauwe grapjes en vragen om veel publieksparticipatie. Daar wordt maar al te graag gehoor aan gegeven. Zanger Matty Lewis beschikt niet over de beste stem ter wereld, en moet ook nog eens het hoge tempo van medevocalist en rapper Ali Tabatabaee (probeer die naam maar eens drie keer achter elkaar te zeggen) bijhouden. Dat maakt het optreden af en toe een beetje rommelig, maar dat maakt weinig uit als het in de zaal een groot feest is. Zebrahead heeft een eigen bar op het podium en nodigt fans graag uit om daar een drankje te halen. Ook verschijnt de Kerstman op de bühne voor een biertje, want waarom niet. Dat er op het podium vijf inmiddels-veertigers puberproblemen staan te bezingen maakt ook niet meer uit.

Het is opvallend dat op deze greatest hits tour juist die greatest hit, ‘Playmate Of The Year’, achterwege wordt gelaten, maar met nummers als ‘Call Your Friends’, ‘I’m Just Here For The Free Beer’, ‘Drink, Drink’ en afsluiter ‘Anthem’ kun je ook niets anders doen dan eindeloos zingen, dansen en springen. Een setlist van een uur blijkt voor een band als Zebrahead veel te kort te zijn.

Yellowcard komt oorspronkelijk uit Jacksonville, Florida, maar verkaste al vroeg in hun carrière naar Los Angeles. De band werd populair dankzij het in 2004 uitgebrachte Ocean Avenue, kwam vervolgens met nog een paar succesvolle platen, en ging in 2008 tijdelijk uit elkaar om vervolgens in 2011 weer met nieuw materiaal te komen. Eind 2014 was daar alweer album nummer negen, getiteld Lift a Sail (onze review lees je hier!). De energieke poppunk moest hierop plaatsmaken voor bombastische stadionrock. Hierdoor kreeg violist Sean Mackin, die Yellowcard altijd al uniek maakte in hun genre, een grotere rol, maar de plotselinge muzikale verandering viel bij veel fans niet goed. Het resulteert in een niet-uitverkochte show in Haarlem, al is de zaal wel gezellig gevuld.

Mackin opent de show met het sfeervolle ‘Convocation’, waarna de band vervolgens overgaat in ‘Transmission Home’ en ‘Crash The Gates’, twee van de geslaagdere tracks op Lift a Sail. Toch barst pas bij het oude vertrouwde ‘Lights and Sounds’ het feestje los. Vocalist Ryan Key spoort aan op een cirkelpit en krijgt direct waar hij om vraagt. Key zingt niet altijd even zuiver – met name de hogere regionen zijn voor hem soms moeilijk haalbaar. Hij vertelt dat de band zijn verantwoording neemt en helemaal helder op het podium te staat – nogal contrasterend met de eerdere vertoning van Zebrahead. Wel lijkt Key te denken dat hij in Amsterdam is, getuige de herinneringen die hij ophaalt aan onze hoofdstad.

Dat Yellowcard met een nieuwe sound experimenteert blijkt eigenlijk een noodzakelijk kwaad te zijn. Veel van hun liedjes bestaan uit dezelfde formule van een standaard poppunk/altrockplaat – zelfs Mackin’s vioolkunsten kunnen er niet veel anders van maken. Dit gecombineerd met clichématige moves van Key maken het middenstuk van de set een beetje saai en voorspelbaar. Gelukkig redt de band zich met een ijzersterke encore. Die wordt uiteraard besloten met ‘Ocean Avenue’, dat na ruim tien jaar nog steeds de grootste troef van Yellowcard blijkt te zijn. Al met al is het dus een geslaagde avond, al mag er toch stiekem worden geconcludeerd dat de special guest het vanavond wint van de hoofdact.