Je hebt bands met een verhaal en je hebt Baroness. De progmetalformatie uit Savannah, Georgia brak rond 2012 door ineens in Europa door – in eigen land wil het nog altijd niet echt vlotten – en kon toen ineens hun droom leven; een lange wereldtournee organiseren. Vroeg in die tour ging het echter mis. In Engeland raakte de formatie betrokken bij een enorme buscrash. In de nasleep en revalidatieperiode na dat ongeluk raakte de formatie ook nog eens twee bandleden kwijt. En waar vonden we de band eergisteren op de affiches terug? Precies, in Brussel.

Dat Baroness besloot hun concert aldaar te verplaatsen naar het Sittardse Volt zegt veel meer over deze formatie dan je in eerste instantie zou zeggen. Niet spelen is geen optie voor de formatie rond frontman John Baizley – wiens schilderwerk voor Metallica, Kvelertak en vele anderen misschien wel nog bekender is geworden dan zijn muzikale kunsten. Niet optreden is namelijk precies wat de periode na het ongeluk zo zwaar heeft gemaakt, en dat moet ook ongeveer de reden zijn dat de formatie sinds haar wederopstanding bijna constant op tour is. Nederland is daarbij favoriete bestemming; de band stond nog geen halfjaar geleden in exact dezelfde zaal.

Speelvreugde genoeg dus, en ook zwartgalligheid valt de Amerikaanse formatie niet te verwijten. Waar tekst en vorm bij illustere genregenoten als Neurosis en Mastodon vooral donker en duister zijn, daar speelt bij Baroness juist kleur een enorme rol. Ook vanavond in De Helling is dat kleurenthema weer schitterend doorgevoerd. Iedere plaat stond in het teken van een bepaalde kleur en vanavond is het podium telkens uitgelicht in de kleur van de plaat waar het nummer dat gespeeld wordt vandaan komt. We tellen vanavond overigens opvallend veel Purple, de kleur van de nieuwste plaat. Alle negen nummers van die plaat komen voorbij, aangevuld met vijf keer Yellow & Green (de vorige dubbelplaat). De fan van het oude Baroness moet het doen met weinig; slechts één track van debuutplaat Red komt voorbij (met Isak is dat wel direct een van de beste nummers), en ook Blue komt er met één nummer wat schamper vanaf.

Het gevolg isdat het publiek in de stijf uitverkochte zaal – er kan letterlijk geen muisje bij – er even in moet komen. De riff van opener Kerosine is bijvoorbeeld wel retestrak, maar het nummer is ook wel erg ingewikkeld om even lekker mee van start te gaan – zeker voor de geluidsman van dienst die zijn mix niet direct helemaal op orde heeft. Start dus een tikkeltje vals, maar als de formatie vervolgens March To The Sea – een van de ‘hits’– inzet is de lijn naar boven ingezet. Met Morningstar en nieuwe single Shock Me vervolgt de set daarna met de twee sterkste nummers van het uitstekend ontvangen Purple.

Je hoeft Baroness niet uit te leggen hoe je een show opbouwt, en dus volgen in het midden wat rustiger tracks. Zo komen we toen aan easy listeners als Fague en Chorline & Wine – die ons beiden doen denken aan Metallica in haar beste dagen en op plaat absolute hoogtepunten kunnen worden genoemd, maar die ook weer niet enorm boeiend zijn in live-uitvoering. Écht boeiend wordt het bij deze jongens namelijk pas wanneer ze op de toppen van hun muzikaliteit balanceren; dubbele gitaarsolo’s, duizelingwekkende tempoversnellingen en –vertragingen en stukjes stoner, zo strak dat Josh Homme er jaloers van zou worden.

Aan het einde van de show zijn de nummers gepositioneerd die daar het beste basis voor geven. Desperation Burns bijvoorbeeld – dat ook zo van Rage Against The Machine in een wat diepe bui had kunnen zijn. Of vaste afsluiter Eula, naar de bescheiden mening van ondergetekende een van de spannende metalproducties in jaren, die live ook op enorm hoog niveau wordt uitgevoerd. Of de toegift, bestaande uit oudje Isak en snoeiharde adrenalinebom Take My Bones Away. Wie daarna nog niet genoeg gitaren heeft gehad voor de komende maand heeft staan te maffen.

Baroness is niet de makkelijkste band ter wereld. Je moet er even inkomen, moet er even aan wennen en ook de band zelf had vanavond even tijd nodig om op te starten. Wanneer het geluid echter écht is afgesteld en ook het publiek wakker is, is het enige dat overblijft een retestrak en bijzonder beklijvend rockmonster. Je hoopt bijna, dat ze over een halfjaar weer terugkomen!

Foto’s van dit concert volgen later deze week; de huidige foto is genomen tijdens een eerder concert van de formatie op Dynamo Eindhoven (foto: Paul Verhagen). Baroness is morgen te zien op het Schijndelse Paaspopfestival. Nieuwste plaat Purple ligt in de betere platenzaak.