Twee podia, wat frietkraampjes en Di-Rect als headliner. Vijftien jaar geleden was Paaspop niet meer dan een uit de hand gelopen buurtfeestje. Hoe anders zijn de verhoudingen nu: veertien stages, bijna driehonderd artiesten, een terrein om je vingers bij af te likken en het duizelingwekkende aantal van 90.000 bezoekers. Paaspop is in de loop der jaren een van de beste festivals van het land geworden. Wij zetten de tien beste acts van het festival voor je op een rijtje.

Ons verslag van Paaspop 2018 teruglezen? Dat kan hier!

9. For I am King

Het blijft een bijzondere gewaarwording: een metalband waarvan de vocalist op zo’n satanische wijze kan schreeuwen, dat je geen flauw benul hebt of je naar een man of een vrouw staat te luisteren. Arch Enemy is hier het schoolvoorbeeld van, maar sinds kort kunnen we een tweede band tot dezelfde categorie rekenen: For I Am King.

Als er iets is wat zangeres Alma Alizadeh het Paaspop-publiek duidelijk maakt, dan is het wel dat je kleine vrouwen nóóit moet onderschatten. Alma is met afstand de kleinste zangeres van het festival, maar wel degene met de meest meedogenloze brul. Wat een orkaankracht komt er uit deze vrouw! Met snoeiharde metalcore walst For I Am King over de enkele honderden bezoekers in de Thunder Alley. Een prima begin voor de metalheads om het Paaspop-weekend mee te beginnen.

8. Clean Bandit
Het festival barstte zondag, op de laatste dag, opnieuw onder een brandende zon los. Zodra de zon boven Schijndel langzaam naar beneden zakt, betreden de heren en dames van het Britse gezelschap Clean Bandit het hoofdpodium. Best gek eigenlijk: als er één act is die de zomer hoog in zijn bol heeft, dan is het Clean Bandit wel. Spelen in tropische temperaturen is de groep niet vreemd.

Het succesverhaal van de groep begon op de universiteit in Cambridge, waar de getalenteerde muzikanten een band formeerden nadat producer Jack Patterson opnames van klassieke nummers begon te remixen. De brainstorming-sessies leidden tot een zomerse debuutplaat waarop klassiekeviolen en cello’s gekoppeld worden aan dansbare deephouse.

Een combinatie waar Paaspop aan moet wennen. Het gebeurt niet vaak dat twee schaarsgeklede dames duelleren met een een bloedserieuze violist en cellist. Toch weten ze de enkele duizenden luisteraars snel voor zich te winnen. “Paaspop!”, schreeuwt een van de twee. ,,Waar zijn die handen? Kom op, laat jullie handen zien!”

Samen maken zij de afwezigheid van zangeres Zara Larsson meer dan goed. Het feest op het podium slaat naadloos over naar de tent, waar jonge meisjes op de schouders van hun geliefde klimmen en vriendengroepen elkaar gebroederlijk vastgrijpen. Met monsterhit Rather Be sluit Clean Bandit de set op geen denkbaar betere manier af.

 

7. Laurence Jones
Veteranen genoeg dit jaar op Schijndel, maar het festival wil traditiegetrouw ook een springplank zijn voor aanstormende talenten. De in Liverpool geboren Laurence Jones is pas 27, maar nu al een van de bekendste bluesgitaristen van Engeland. Hij begon op zijn zeventiende al zijn eigen bluesband en kreeg vijf jaar later de prijs voor de beste jonge artiest van Engeland.

Voetbalanalist Johan Derksen is groot fan van Jones en introduceerde hem in Veronica Inside als het grootste talent in de blues van dit moment. Probeer jezelf met zo’n introductie dan nog maar eens te bewijzen, maar de goedlachse Jones krijgt het in de Thunderbolt dik voor elkaar, met lekker dik aangezette bluesrock en heerlijke, poppy meezingrefreintjes. Leuke gast ook. Totaal geen sterallures of arrogant gedrag, gewoon een sympathieke knul waarbij het het plezier en de passie voor de blues voorop staat.

Op Paaspop overtreft Jones zowaar zichzelf. Op de plaat hebben zijn songs een nogal poppy karakter, maar op het podium trekt deze posterboy alle registers open met brullende refreinen, spetterende solo’s en stevig gitaarwerk. Hoogtepunt is de afsluitende track Live it Up, waarbij Laurence Jones het publiek induikt en omringd door zijn grootste fans een solo uit zijn gitaar perst waar Gary Moore trots op zou zijn geweest.

6. De Staat
Net als hun stadsgenoten van Navarone is De Staat een graag geziene gast op Paaspop. De band rondom Torre Florim pakte vorige maand groots uit in de AFAS Live met een groot LED-scherm en bewegende platformen waarop Florim letterlijk tot grote hoogtes steeg. Op Paaspop niet zulke taferelen, maar muzikaal staat De Staat opnieuw zijn mannetje.

Met die bekende enge blik in zijn ogen struint Florim over het podium en zoekt bewust de camera’s op. ,,Deze is voor de mensen die op het scherm zitten te kijken. Is vast ook tof”, klinkt het licht sarcastisch, zoals we hem kennen. ,,Hier is het volgens mij leuker”, zegt hij vervolgens, waarop hij al schuifelend ‘Pep Talk’ inzet. Humor is een ander belangrijk wapen van De Staat en dat blijkt als Florim en zijn tweede man Rocco Hueting een hilarische choreografie opvoeren tijdens het swingende ‘Pikachu’.

Alles klopt op Paaspop en zo bewijst De Staat opnieuw een van de meest ideale festivalbands van Nederland te zijn.


5. Temple Fang
Temple Fang is zo nieuw dat een zoekactie op Spotify geen enkel resultaat oplevert. De Amsterdamse band, opgericht door Dennis en Jevin van het vorig jaar gestopte Death Alley, vermengt het beste van de jarenzeventig rock met americana, aangevuld met het moddervette sludgegeluid van bands als Monster Magnet en Blue Öyster Cult. In de Thunder Royale staan de bebaarde mannen letterlijk op gelijke hoogte met het Paaspop-publiek, wat het optreden een intiem karakter geeft.

Metalheads staan met hun hoofden recht onder de gitaren en headbangen tegen de speakers aan. Het is te hopen dat zij hun trommelvliezen met oordoppen beschermen, want het geluid van Temple Fang is hard. Spijkerhard. De nummers zijn nog vrij onbekend, maar dreunen al na één keer luisteren door in je hoofd. Temple Fang is harder dan Death Alley, en zo op het eerste gehoor ook beter. De show op Paaspop is een goede kennismaking en belooft veel voor wat deze gasten voor ons in petto hebben.

4. Stahlzeit
Stahlzeit is in mum van tijd uitgegroeid tot de meest bekende Rammstein-coverband van Europa. De Duitse band, die in 2005 werd opgericht vlak na het Rosenrot-album, kopieert de shows van Rammstein zo nauwkeurig dat het af en toe lijkt alsof je werkelijk naar Till Lindemann en zijn troepen staat te kijken.

Van de verzengende vlammenzee, de vuurspuwende maskers, de foute peniskanon met confetti tot natuurlijk die foute teksten en het heerlijke tanzmetalgeluid: het concert van Stahlzeit is een feest der herkenning voor de echte Rammstein-fans, die overigens worden getrakteerd op de livepremiére van DEUTSCHLAND, de nieuwste single van Rammstein die straks ongetwijfeld door de Kuip in Rotterdam zal schallen.

3. DeWolff
De zelfverklaarde huisband van Paaspop. Als het aan DeWolff ligt, staan ze volgend jaar gewoon weer in de Jack Daniels Stage. Uit de reacties kunnen we opmaken dat de bezoekers daar vast geen probleem mee zullen hebben. Ja, het trucje van DeWolff kennen we onderhand wel, maar op de een of andere manier blijven de enthousiaste Limburgers ons iedere keer weer verbazen.

Doorgaans blijven veel jonge bandjes stil staan in hun ontwikkeling, maar aan alles merk je dat DeWolff met het concert beter wordt. De duels tussen zanger en gitarist Pablo van de Poel en orgelspeler Robin Piso worden steeds sprankelender en speelser en drummer Luka van de Poel ontpopt zich niet alleen tot een waanzinnige drummer, maar ook tot een beheerste vocalist. Sommige liedjes neemt hij zelfs compleet voor zijn rekening en dat doet hij zeer verdienstelijk.

Maar De Wolff blijft ook op Paaspop onverminderd DeWolff, en dat betekent strakke rock ’n roll, stuiterende jazz en avontuurlijke prog. Het zijn nog steeds jonge knapen, deze Limburgers, maar de muziek is op en top volwassen. Wat een band.


2. Steel Panther
Tongworstelende tieners, droogneukende bandleden en fans die schaamteloos hun voorgevel showen. Het is een groot feest met Steel Panther op en voor de prachtige Phoenix-tent (die LED-schermen overal!) van Paaspop. De vier oversekste muzikanten zorgen voor een hilarische show vol bedenkelijke seksgrappen, foute ingestudeerde danspasjes, glitter & glamour en een portie pakkende glammetal. De Amerikanen betrekken iedereen bij hun idiote poppenkast.

Met nadruk op idioot: Paaspop wordt overspoeld met gestileerde haren en glimmende spandexbroeken. Het seksfeest is compleet als er tijdens ‘17 Girls in a Row’ een rits meiden in weinig verhullende kleding wulps tegen de bandleden begint op te rijden. Ander hoogtepunt is als de band hint naar een gastoptreden van Ozzy Ozbourne, en Ralph Saenz vervolgens vervolgens verkleed als de Black Sabbath-zanger ten tonele verschijnt. Veruit een van de leukste shows van het weekend.

1. All Them Witches
Roken is officieel verboden in de tenten op Paaspop, maar bij All Them Witches lijkt het even alsof iedereen behoefte heeft aan een shotje nicotine. We kunnen het die mensen amper kwalijk nemen, want de stoffe woestijnrock van All Them Witches lijkt ook uit te nodigen om even een rolletje shag te draaien. Echte podiumbeesten zullen deze gasten nooit worden; ze blijven liever verscholen achter de rookmachine en wisselen amper een woord met het publiek.

Of dat erg is? Welnee! All Them Witches laat de muziek spreken en dat is voldoende. Sterker nog, in muzikaal opzicht zijn er op Paaspop weinig betere bands te vinden dan deze jongens uit Nashville. Bij vlagen klinken de nummers als Led Zeppelin in hun betere jaren, vermengd met het psychedelische van Mountain, Black Cheer en het donkere van Black Sabbath. De set vliegt voorbij en smaakt absoluut naar meer. Gelukkig gaat dat er ook komen: All Them Witches is volgende week de headliner van Sonic Whip Festival in het Doornroosje.