Het Australische The Amity Affliction begon als metalcore formatie, maar transformeerde de afgelopen jaren in een met elektropop flirtende post-hardcore band. Dat had onder meer aan bezettingswisselingen te maken. Na het vertrek van gitarist annex oprichter Troy Brady veranderde de band van koers en kwamen er meer elektronische elementen in het bandgeluid. Die koerswijziging kwam het sterkst naar voren in ‘Misery’ uit 2018.
Hoewel ‘Misery’ door de pers niet bepaald met open armen wed ontvangen (om het heel netjes uit te drukken), is de band zelf zeer te spreken over deze schijf. De elektropop invloeden werden in minder mate meegenomen naar ‘Everyone Loves You… Once You Leave Them’ dat in 2020 verscheen. Deze plaat werd net als de voorganger geproduceerd door Matt Squire. Deze producer heeft overduidelijk zijn stempel gedrukt op het bandgeluid. The Amity Affliction heeft voor het nieuwste wapenfeit een andere producer ingeschakeld en dat is duidelijk hoorbaar. De band klinkt op ‘Not Without My Ghost’ feller en vooral meer bevlogen.
De bandleden hebben de nieuwe plaat zelf geproduceerd en dat heeft in een hard album geresulteerd. ‘Not Without My Ghost’ laat een pissige band horen die het helemaal heeft gehad met religie. Juist. The Amity Affliction werd bekend door hun teksten over suïcide en mentale gezondheid. Door deze lastige onderwerpen bespreekbaar te maken, trok de band veel aandacht en konden veel mensen troost putten uit de woorden van frontman Joel Birch.
Nu staat Birch’ vete met de kerk op de agenda. De zanger klapt er hard op (hij is duidelijk geen fan van georganiseerde religie). Wat opmerkelijk is, is dat er een blik gastmuzikanten is opengetrokken. Zo zingen Comeback Kid’s Andrew Neufeld, rapper Louie Knuxx, popzangeres Phem en Landon Tewers enkele tracks in. Deze gastbijdrages voegen weinig toe, maar stimuleren de leden van The Amity Affliction wel om de volle honderd procent te geven.
Wat verder opvalt, is dat deze plaat meer metal georiënteerd is en voor The Amity Affliction-begrippen ongekend hard klinkt. Soms schurkt de band zelfs tegen melodeath aan! Het is fijn om deze gasten zo gretig te horen. Het voelt alsof The Amity Affliction zich wil bewijzen en zich opnieuw op de kaart wil zetten. De elektronische elementen zijn er wel, maar wel minder zoetsappig en poppy. Deze Aussies laten een andere kant van zichzelf zien en dat heeft geresulteerd in een creatieve, harde popmetalplaat!