Afgelopen maand verscheen het titelloze debuut van The Iron Roses en bewees deze rockband dat protestmuziek nog steeds bestaansrecht heeft. Deze Amerikanen onder leiding van frontman Nathan Gray zetten zich in voor kwetsbare groepen in de samenleving en bekritiseren een systeem dat de verschillen tussen arm en rijk verder vergroot. Bevlogen, gepassioneerd, betrokken en energiek: dat is de muziek van The Iron Roses! Gray staat CounterCulture te woord en vertelt meer over de totstandkoming van deze fijne schijf!

Wat maakt je het meest trots als je aan dit album denkt?
“Dat ik mezelf heb losgeweekt van schaduwen uit het verleden en erin geslaagd ben om totaal uiteenlopende types samen te brengen en ondanks al onze tegenstellingen een gestructureerd album te maken.”

Dit is geen soloproject meer, maar het werk van een echte band. Wat was de grootste verrassing toen jullie gezamenlijk in de studio aan de liedjes sleutelden?
“Dat zijn toch wel de gitaarpartijen van Philip ‘Eugenius’ Smith waarvan we in eerste instantie schrokken. Zijn solo’s waren het tegenovergestelde van de muziek die we al hadden geschreven, maar op de een of andere manier paste dat juist perfect! Elk bandlid had een fantastische eigen inbreng die de muziek naar een hoger niveau tilde en voor verrassingen zorgden. Al die unieke bijdrages sloten perfect op elkaar aan en dat zorgde voor een bandgevoel. Iedereens bijdrage doet er namelijk toe!”

Hoe is het album tot stand gekomen?
“Het schrijfproces van ‘The Iron Roses‘ begon online en toen iedereen een aantal ideeën had verzameld, kwamen we samen om deze te bespreken. Dat deden we één keer per maand en zo ontstonden wat grove demo’s. Het echte werk en de magie vond in de studio plaats. Elk liedje werd ontleed, geanalyseerd en getransformeerd in iets nieuws. Dat gebeurde in een tijdsbestek van twee weken tijd.“

Je vergaarde bekendheid als zanger in de post-hardcore scene waarin vooral  ‘stoere mannen’ de scene domineren. Jij kwam uit de kast in deze scene. Hoe gaat het met je na je coming-out?
“In het begin was het zeker een worsteling om te zien hoe mijn omgeving met mijn geaardheid omging. Het is grappig om te zien hoe eerlijk met jezelf en de wereld zijn, je rust kan opleveren. Er is een last van mijn schouders gevallen. In het begin deed het mij vreselijk veel pijn om te zien dat mijn coming-out ervoor zorgden dat er banden met vrienden en familieleden werden verbroken. Ik kreeg vreselijke berichten van mensen die claimden fan te zijn van Boysetsfire en mijn nieuwe leven niet accepteerden. Weet je, ik ben duidelijk niet voor hen. Ik vind een nieuwe familie en vriendenkring en verspil geen seconde meer aan negativiteit.“

Dit is een rauw album en bij vlagen voelt het alsof je naar een dagboek luistert. Dat lijkt mij een uitdaging om zulke intieme gedachtes op het podium te delen.
“Dat was het ooit wel, maar die openheid is nu juist wat ons onderscheidend maakt en bij ons hoort. Het persoonlijke is politiek en het politieke persoonlijk. Als je jezelf niet wilt uiten, wie luistert er dan? Het is belangrijk om duidelijk te maken wat het effect is van ontwikkelingen op globale schaal en hoe het mensen raakt. Je wilt jouw wereldbeeld terughoren in muziek, want dat raakt je en verbindt je met de mensen om je heen. Slogans en oneliners zijn gedateerd en overbodig.“

Zit er een bepaalde thematiek achter dit album?
“Ons doel was om vrolijke protestmuziek te maken. We rebelleren tegen het systeem, maar het laatste dat we willen is dat de machthebbers onze lol wegnemen!”

 

Waarom is ervoor gekozen om jouw naam niet meer te gebruiken? Boekers zullen daar gevoelig voor zijn?
“Sinds ik vrede heb met wie ik ben, heeft mijn ego geen behoefte meer aan dat soort vleierij. WE zijn een collectief van getalenteerde individuen die allemaal evenveel werk in deze band stoppen en daarom evenveel krediet verdienen. Mijn naam is waardeloos als dat slechts een manier is om wat geld te verdienen. We streven ernaar om meer te zijn dan dat.“

Je hebt het jezelf niet gemakkelijk gemaakt, want hoe ga je dit album overtreffen?
“Eerlijk gezegd zijn we allemaal nogal gestrest als het om een opvolger gaat, haha! In november gaan we beginnen met het schrijfproces om wat ideeën te verzamelen voor een nieuwe plaat. De opvolger van ons debuut hoef je niet eerder dan 2025 te verwachten.”